CZUŁA PAMIĘĆ 2. PETER ŠPERKA

W ostatnią sobotę na Symbolicznym Cmentarzu pod Osterwą w Dolinie Mięguszowieckiej w Tatrach odbyła się jak co roku uroczystość pożegnania tych, którzy w ciągu minionych dwunastu miesięcy odeszli – w Tatrach i w innych górach. Jaro Švorc z Horskej Služby i Adam Marasek z TOPR odczytali listy osób, które zginęły w Tatrach w minionym roku. W słowackich Tatrach Wysokich było to osiem, a w Tatrach Polskich osiemnaście osób. Na tym niezwykłym cmentarzu przybyło wiele tablic. A dwie przybyły właśnie w sobotę – tablice poświęcone dwóm Słowakom, którzy zginęli w bazie pod Nanga Parbat w czerwcu tego roku: Peterowi Šperce i Antonowi Dobešovi.

Fot. Peter na cmentarzu pod Osterwą w 2012 roku przy tablicy Wandy Rutkiewi

Fot. Uroczystość na Symbolicznym Cmentarzu pod Osterwą. Maciej Krupa

Fot. Maciej Krupa

     W przeddzień dnia Wszystkich Świętych nawiedzają nas wspomnienia bliskich, kolegów, przyjaciół, którzy odeszli. Ogarniamy ich naszą czułą pamięcią. Pisałem tu już o Peterze i nie będę się powtarzał. Ale dobrze, że są także materialne ślady tej czułej pamięci – groby, tablice, wystawy i te niematerialne – słowa, wspomnienia, myśli.
     Po mszy świętej tłum ludzi – znajomych i nieznajomych – wziął udział w odsłonięciu tych dwu tablic. Tablica Petera zawisła na kamieniu gdzie upamiętniono innych ratowników Horskej Služby i TOPR-u, obok tablicy jego przyjaciela Vlada Tatarki, a bliźniaczo podobna tablica Tona na kamieniu himalaistów, tuż obok tablic Wandy Rutkiewicz, Jerzego Kukuczki i Piotra Morawskiego. O Peterze pięknie mówiła Zosia Bachleda, a o Antonie jeden z jego górskich partnerów. W schronisku przy Popradzkim Stawie można było obejrzeć wystawę fotografii z ostatniej wyprawy na Nanga Parbat – ich ostatnich zdjęć. Takich ich zapewne zapamiętamy, bo zazwyczaj – choć nie jest to regułą – to te najnowsze obrazy najmocniej zapadają nam w pamięć. Wracając odwiedziliśmy jeszcze grób Petera na cmentarzu w Smokowcu. Dobrze, że jest takie miejsce. Dobrze, że jest gdzie przystanąć, zapalić świeczkę, pomodlić się.
     Pomyślałem, że szkoda, że Włodek Cywiński nie ma i być może nie będzie miał takiego miejsca. Tak chciał, taka jego wola. Patrzyliśmy spod schroniska w stronę Tępej, patrzyliśmy na ścianę z której spadł, niektórzy poszli na to miejsce, gdzie go znaleziono. Także on – mimo braku tego materialnego śladu – pozostaje w naszej czułej pamięci, pozostanie tam na zawsze.

Reklama

Komentarze Facebook

Powyższe komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu społecznościowego Facebook.
Redakcja 24tp.pl nie wpływa na treść oraz nie odpowiada za wpisy dokonane przez użytkowników portalu Facebook.

Dodaj komentarz

Reklama

marmota 2013-10-30 21:32:48

Tradycja jest bardzo silna i często pamięć o bliskich realizujemy przez odwiedzanie ich grobów. Ale Oni są z nami w zupełnie inny sposób, w naszej pamięci, w widoku który, też by im się podobał, w dźwięku i zapachu, w odruchu, żeby podzielić się jakąś myślą, spostrzeżeniem, żeby zapytać o radę, żeby pochwalić się. Są w tym czego nas nauczyli, czym nas obdarzyli...

Mam świadomość, że to dużo za wcześnie, ale za czas jakiś będę starała się namówić kogoś z przyjaciół Pana Cywińskiego do zebrania wspomnień o Nim, ale nie tych podniosłych i dętych, ale zabawnych, humorystycznych, pogodnych i śmiesznych... Wiem, że wśród przyjaciół jest osoba, która w razie akceptacji takiego pomysłu ma doświadczenie wiedzę i środki techniczne do opracowania takiej publikacji... Ja sama przypadkiem trafiłam na wzmiankę o spotkaniu z niedźwiedziem na Boczaniu, któryś z przewodników wspomina o spotkaniu z niedźwiedziem gdzieś pod Młynarzem, spotkałam opis jak w ramach porannej przebieżki "odwiedził" biwakujących w połowie drogi wspinaczkowej. Na pewno znajomi znają takich dużo. Kiedy już dajemy radę wspominać z uśmiechem te radosne wspólne chwile pamięć nie boli. O ile się zorientowałam taki rodzaj upamiętniena pasowałby P. Cywińskiemu

CZUŁA PAMIĘĆ 2. PETER ŠPERKA

Wymiana desek z Sopotem za nami, sezon zimowy otwarty

Nocne niebo na Stacji Kultura Zakopane

Kapitan Barbara Grocholska-Kurkowiak ma ciepły dom

Podhalańskie mamuty i astronauci z Gliczarowa

Wielkie Forum Samorządowe pod Giewontem

Grecko-chrześcijańskie tropy pod Giewontem

Dom Pamięci w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem

Tu króluje rzeźba, "Jutrzenka", sala po prawej

Na osnowie czasu, czyli pół wieku Małgorzaty Kowalczyk

Agata Kowal w "Jutrzenkowej" Galerii ARTPARK

Okno pogodowe nad Morskim Okiem

Morskie Oko w komiksie

Po ślubowaniu i pasowaniu

Odkopywanie Zakopanego w Hyrnym

Pamiętają o Tischnerze, pamiętają o Szymanowskim

Szpulki w Jutrzence

Z Placu Niepodległości na podhalańskie drogi

Maciej Pinkwart i Kapela Hanki Wójcik w Kombinacie

Jak górali z Tatr wygnali, żeby stworzyć TPN

Tatrzańskie Chichoty, czyli z wizytą na plenerze im. Anny Górskiej

Macierzyństwo na szkle malowane i nie tylko

Warszawa ma "Złote tarasy", a Zakopane tarasy cenniejsze od złota

Na dnie oceanu w Kolibie

Nagrody za Macierzyństwo rozdane

Punk Styku u Rząsów

Sportowcy HANDICAP Zakopane podsumowali sezon

Nauczyciele i sportowcy docenieni w Poroninie

XXXII Jesienny Wyścig Rowerowy w Małem Cichem

Zaufaj Panu już dziś

Malarstwo Beaty Kołaciak w Jutrzence

Zobacz pozostałe galerie