WYPRAWA JACKA BERBEKI ZAKOŃCZONA

15 lipca Jacek Berbeka i Jacek Jawień dotarli na wysokość ponad 7900 metrów do zlokalizowanego wcześniej przez członków wyprawy austriacko-niemieckiej ciała, które zidentyfikowali – zgodnie z wcześniejszymi przypuszczeniami – jako ciało Tomasza Kowalskiego. Ciało znajdowało się w pionowym kominku na drodze wejściowej, gdzie nie było możliwości jego wyminięcia podczas podejścia i zejścia ze szczytu.
     „Kiedy dotarliśmy na miejsce – mówi Jacek Berbeka – niestety pogoda nam nie sprzyjała. Mieliśmy dwadzieścia godzin bardzo złej pogody, świeży opad śniegu powyżej kolan i huraganowy wiatr, który na szczęście nie był zimny, przeszkadzał, ale nie uniemożliwiał nam działania. Udało nam się wypiąć Tomka z tych lin poręczowych, z tego bardzo ciasnego miejsca, przetransportowaliśmy jego ciało około stu metrów w dół. Dalszy transport byłby bardzo ciężki. Po rozmowie z jego rodzicami ustaliliśmy, że pochowamy go w najbardziej nadającym się do tego miejscu. Znaleźliśmy takie miejsce, zabezpieczyliśmy jego ciało linami i kamieniami i został w tym miejscu, gdzie już nikt nie będzie go niepokoił.”
     Jacek Berbeka dodał, że są bardzo zmęczeni, przez cały dzień schodzili do bazy, ale są już bezpieczni. „Te sześć godzin pracy tam na wysokości 7900, to chyba będziemy pamiętać do końca życia albo jeszcze dłużej. Nigdy w życiu nie byłem tak zmęczony, Jacek też.”
     Pytany o brata Jacek Berbeka powiedział: „Wracając do Maćka, to jesteśmy przekonani w stu procentach, że Maciek jest w tej głównej szczelinie powyżej 7750 metrów. To duża szczelina z wielkimi nawisami śnieżnymi, jeżeli Maciek jest w tej szczelinie to w tej sytuacji – przepraszam, że tak powiem – nie ma lepszego miejsca. W tej chwili, w związku z przebiegiem drogi na Broad Peak mam pewność, że nikt nie natrafi już i nie będzie niepokoił ciał Tomka i Maćka.”

     Podkreślając wyjątkowość wyprawy Jacka Berbeki warto przypomnieć, że nie była ona bezprecedensowa. Od początku eksploracji gór wysokich ze względów praktycznych śmiertelne ofiary wypraw chowano w górach, zazwyczaj w szczelinach lodowca, o ile była taka możliwość. W rejonach powyżej ośmiu tysięcy metrów, szczególnie na Mount Evereście, niestety wciąż leży wiele niepogrzebanych ciał wspinaczy. Podobno Ministerstwo Turystyki Nepalu ma w najbliższym czasie zorganizować wyprawę na Everest złożoną z Szerpów, w celu usunięcia ciał zmarłych wspinaczy z drogi i pochowania ich.
     W poprzednim wpisie po śmierci Artura Hajzera, wspominałem tragiczną polską wyprawę na Everest w roku 1989. W grudniu tegoż roku z inicjatywy Zbigniewa Skoczylasa i Andrzeja Skłodowskiego pod Everest wyruszyła dziesięcioosobowa wyprawa pod kierownictwem Skoczylasa, której zamiarem było pochowanie ofiar lawiny na Lho La (6006 m). Część członków wyprawy dotarła od strony tybetańskiej na Lho La. Wyjątkowo obfite opady śniegu w czasie monsunu oraz nowe lawiniska całkowicie przykryły miejsce tragedii. Po ofiarach Everestu nie pozostał żaden ślad.
     W lipcu 2007 roku doszło jednak do niezwykłej wyprawy, którą wiele łączy z wyprawą Jacka Berbeki. W 2006 roku podczas zejścia z wierzchołka Broad Peak, na grani między głównym wierzchołkiem, a przedwierzchołkiem znanym jako Rocky Summit, zginął z wycieńczenia austriacki alpinista Markus Kronthaler. Jego partner Sepp Bachmair po stwierdzeniu śmierci kolegi zaczął z wielkim trudem samotnie schodzić. Na wysokości 7800 metrów spotkał go idący w stronę szczytu Piotr Morawski, który zrezygnował wówczas z ataku szczytowego i sprowadził Bachmaira do obozu trzeciego. Bachmair przeżył (Piotr Morawski zginął później w Himalajach na Dhaulagiri w roku 2009).
     Brat Markusa Kronthalera Georg postanowił zorganizować i sfinansować wyprawę po ciało brata. W lipcu 2007 roku austriaccy przewodnicy Stefan Lackner i Paul Koller wspierani przez Georga Kronthalera i pięciu pakistańskich tragarzy wysokościowych znieśli ciało wspinacza z grani, z wysokości powyżej ośmiu tysięcy metrów, do bazy pod Broad Peakiem. Zdecydowano także, że Markus Kronthaler nie zostanie pochowany w Karakorum i przetransportowano jego ciało do Austrii.
     Niezwykła zbieżność okoliczności – śmierć gdzieś w rejonie grani szczytowej Broad Peaka i wyprawa, którą organizuje brat po ciało brata. Maćka nie dało się odnaleźć, jego partner Tomasz został pochowany. A wysiłek dwuosobowego zespołu Jacek Berbeka i Jacek Jawień jest godny najwyższego uznania. Szczególnie w porównaniu z tym, jakimi zasobami ludzkimi dysponowała wyprawa Georga Kronthalera.
     Dodajmy dla porządku, że odbyła się jeszcze czwarta tego typu wyprawa – w sierpniu 2007 roku piętnastoosobowy zespół po kilku próbach zniósł ze zboczy Genyen Peak w chińskim Syczuanie ciało wybitnej amerykańskiej himalaistki Christine Boskoff. Zwróćmy jednak uwagę, że Genyen Peak ma zaledwie 6204 metry wysokości.
     Berbeka i Jawień są już od wczoraj w bazie, wyprawa oficjalnie zakończyła działalność i wraca do kraju. Jak nieoficjalnie wiadomo Jacek Berbeka uzyskał na miejscu pewne dodatkowe informacje dotyczące przebiegu tragedii na Broad Peaku w marcu br. Po powrocie z Jackiem Berbeką rozmawiać będzie komisja PZA powołana do oceny zimowej wyprawy na Broad Peak. Po tej rozmowie komisja zweryfikuje i być może uzupełni swój raport, którego treść zapewne jeszcze w sierpniu zostanie przekazana opinii publicznej.