Janusz Majcher komentuje oświadczenia Leszka Doruli i Łukasza Filipowicza

Oto komentarz nadesłany przez Janusza Majchra:

"Szanowni mieszkańcy, podchodzę z szacunkiem do wszystkich działań, które mają na celu łączenie nas wokół projektów i rozwiązań, służących rozwojowi naszego miasta.

Niejednokrotnie to udowodniłem, podejmując się roli mediatora w trudnych sporach miedzy różnymi środowiskami i grupami mieszkańców.

Przyznaję, że mamy z panem Leszkiem Dorulą bardzo odmienne wizje przyszłości Zakopanego i nie powinniśmy tego przed mieszkańcami ukrywać. Przypominam także, że pan Leszek Dorula wielokrotnie podkreślał prawo do zachowania swoich poglądów i podejmowania suwerennych decyzji jako radny. Zawsze to prawo szanowałem. I tego samego oczekuję w odniesieniu do mojej osoby. Nie ma to nic wspólnego z dzieleniem mieszkańców. Najwyższa pora, by również mój kontrkandydat odważnie wziął odpowiedzialność za swoje pomysły i decyzje, które podejmował jako radny. Konsekwentnie głosował przeciw projektowi uchwały o Parku Kulturowym Krupówki i takie są fakty. Jak również to, że reprezentując większość w radzie nie doprowadził do przegłosowania innego projektu uchwały, nad którym grupa radnych rzekomo pracowała.

To nieprawda, że nie odbyły się konsultacje z mieszkańcami w sprawie uchwały o parku kulturowym. O ile pan Leszek Dorula może o nich nie wiedzieć, ponieważ nie brał w nich udziału, już pan Łukasz Filipowicz wie o tym doskonale, gdyż to właśnie z jego środowiskiem konsultacje te były przeprowadzane. Mało tego, „Made in Zakopane” zebrało 3500 podpisów popierających tę uchwałę, a jego przedstawiciel wystąpił na posiedzeniu Rady Miasta z jej poparciem. To właśnie wsparcie tego ruchu, podobnie jak Tatrzańskiej Izby Gospodarczej, Towarzystwa Opieki nad Zabytkami i wielu innych instytucji oraz mieszkańców Zakopanego spowodowało naszą determinację w próbach przeforsowania uchwały.

Prawdą jest, że projekt był kontrowersyjny, ale czasami trzeba jako burmistrz mieć odwagę z takimi problemami się zmierzyć. Stwierdzenie, że w każdej sytuacji można doprowadzić do absolutnego konsensusu wszystkich zainteresowanych jest czystą demagogią. Tak samo, jak ciągłe mówienie, że chce się ludzi łączyć, mimo, że działania temu przeczą.

Nie dzielimy mieszkańców, mamy odwagę podejmować trudne decyzje. To zasadnicza różnica.