Gazdował na Ornaku

Jerzy Izmaił Pozdiejew (1918-1977) urodził się w Otradnej na Kaukazie. Ojciec był Rosjaninem, matka Polką. Miał 4 lata, gdy po śmierci ojca przyjechał z matką i rodzeństwem do Warszawy. W 1930 roku cała rodzina przeniosła się do Zakopanego. Tutaj uczył się do 4 klasy gimnazjum. Dalsze nauki pobierał w Warszawie. W 1938 roku został przyjęty na Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Warszawskiego. Brał udział w kampanii wrześniowej. W 1942 roku został aresztowany, a po wydostaniu się z Pawiaka wyjechał na wschód. Mieszkając we Lwowie studiował na Wydziale Chemii i Leśnictwa tamtejszej politechniki.

Na początku 1944 roku wrócił pod Giewont. Przez 9 lat był robotnikiem leśnym, a później leśniczym w tatrzańskich lasach. Równocześnie kontynuował studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. - Mąż prowadził prace badawcze nad lasami tatrzańskimi. Zajmował się też projektowaniem nartostrad i dróg dojazdowych do schronisk. Czuwał też nad ich budową - wspomina pani Irena, żona Jerzego Pozdiejewa, który w latach 50. ubiegłego wieku musiał opuścić stanowisko leśniczego w Dolinie Strążyskiej, ponieważ stwierdzono, że nie może pracować w strefie nadgranicznej.

Został przeniesiony służbowo do Rejonu Lasów Państwowych w Bochni. Dopiero w 1956 roku został zrehabilitowany i wrócił pod Tatry. Uzyskał dyplom inżyniera leśnictwa w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu. Pracował na różnych stanowiskach kierowniczych przy Prezydium MRN w Zakopanem. Ale bliższe mu były Tatry, las, przyroda. W 1966 roku nadarzyła się okazja, aby pracować w górach. - Przyjaciele namówili go, aby prowadził schronisko na Ornaku. Mąż bardzo dbał o schronisko. Rozbudował je. Remontował wnętrze - opowiada pani Irena, która pomagała mu w prowadzeniu obiektu. - W schronisku pracowałam na różnych stanowiskach. Byłam recepcjonistką i kierownikiem żywienia, a po śmierci męża przez rok pełniłam obowiązki kierownika schroniska - wspomina pani Irena.

Jerzy Pozdiejew organizował turystom  wielogodzinne pogawędki o Tatrach, przyrodzie. Na Hali Ornak towarzyszył mu owczarek podhalański, suczka Pyszna. Schronisko prowadził do śmierci, do 1977 roku.

Jerzy Pozdiejew miał wiele zainteresowań - od przyrody, przez narciarstwo, po literaturę, m.in. był członkiem Towarzystwa Miłośników Twórczości Jana Kasprowicza. Malował akwarele i olejne pejzaże. - Wszystko, czego się podjął, robił z wielkim zaangażowaniem - wspomina żona.

jof