Pussy Idiot

Aktywność Pussy Riot polega na organizowaniu różnego rodzaju happeningów. Kiedyś na Placu Czerwonym zaśpiewały anty-putinowską piosenkę. Przyznaje, że ten występ wyjątkowo przypadł mi do gustu. W samym centrum Moskwy krytykować Supercara, to wyczyn co się zowie. Odwaga czy głupota? Nie wiem. Ale akcja miała swoją wymowę. I tyle pozytywów.

Pozostałe dokonania, to typowe, pozbawione jakiegokolwiek sensu prowokacje, tak charakterystyczne dla walczących feministek. Całowanie w usta policjantów, oczywiście na oczach tłumów – jeszcze obleci. No ale nie na darmo panie same o sobie mówią, że są feministkami radykalnymi a to zobowiązuje. I tak pewien anty-putinowski protest objawił się w postaci seksualnej orgii w muzeum. Trzeba dodać, że liderka Riot była wtedy w zaawansowanej ciąży. A co. Jak ekstrema to ekstrema! Tylko jaki jest sens takiego przekazu? Nie wiem. Ale o tym później.

Świat dowiedział się o istnieniu Pussy Riot po głośnym występie w największej prawosławnej świątyni na świecie. Panie wykonały a raczej próbowały wykonać protest song w soborze Chrystusa Zbawiciela. Akcja szybko została spacyfikowana a liderki PR aresztowane. Aktywistki odsądzane zostały od czci i wiary, zarzucano im zbezczeszczenie świętego miejsca i obrazę uczuć religijnych. A do pieca dołożył prokurator żądając 3 lat kary więzienia. W końcu wyrok: 2 lata w karnej kolonii. Faktem jest, że werdyktu nie powstydziłby się sam Hammurabi ale sorry, this is Russia!

No i zaczęło się. Cały cywilizowany (postępowy znaczy się) świat zaprotestował. Oto biedne, niewinne dziewczyny, które odważyły się wypowiedzieć w słusznej sprawie zapuszkowano jak przestępców. Więźniarki sumienia z całego świata otrzymywały świadectwa poparcia. Nawet Madonna na koncercie w Moskwie zadeklarowała, że modli się za nie (co prawda nie wiadomo do kogo ale to już nieistotne). Koleżanki po fachu z Femen na znak wspólnoty wysłały rozebraną (a jakżeby inaczej) idiotkę, która w Kijowie ścięła piłą motorową krzyż upamiętniający ofiary NKWD (po raz kolejny nasuwa się pytanie dotyczące logiki takiego działania).

W trakcie procesu jedna z pań przekonywała, że nie zamierzała nikogo obrazić tylko zaprotestować przeciwko Putinowi i patriarchalnemu ustrojowi.

W tym miejscu trzeba na chwilkę się zatrzymać. Wszystkie ekstremalne feministki protestują przeciwko Chrześcijaństwu, które to kultywuje patriarchalną tradycje. Robią zadymę w kościołach, kalają symbole itp. Jakoś do tej pory - dziwnym trafem - aktywność feministek omija szerokim łukiem inną religię. Zdecydowanie bardziej wyrazistą w swojej niechęci do kobiet niż Chrześcijaństwo. Może nikt nie podpowiedział, że Islam wręcz nie kryje swej wrogości do płci pięknej.  Nie słyszałem o akcjach w meczetach albo mi to umknęło. Nie słyszałem o działaniach wspierających uciśnione kobiety w krajach arabskich. A może na tym polu radykalne feministki działają po cichu?

I tu dotykamy sedna. Tak naprawdę chodzi o to by być na świeczniku. Nie o ideę ale ochory ekshibicjonizm. Szokuję plując na chrześcijaństwo ale wiem, że nic mi nie grozi. Obleję wodą prymasa – medialny efekt gwarantowany a przy okazji nic mi nie zrobią. Ale już wyszarpania za brodę jakiegoś Immama nie zaryzykuję. EURO 2012 – robimy jatkę! Ale po co? Jak to po co – tam są kamery.

Wracając do Pussy Riot. Kilka miesięcy przed końcem kary, na mocy amnestii, feministki odzyskały wolność. Paradoksalnie dziewczyny przysłużyły się Putinowi. Oto dobry prezydent za pomocą Dumy, łagodzi wyrok okrutnego sądu i przywraca wolność wyrodnym dzieciom.

Obecnie Pussy Riot przeżywa wewnętrzny kryzys. Nastąpił podział. Te bardziej wypromowane jeżdżą po świecie z wykładami. Znaczy się, że uderzyły w komerche. Stąd pewnie pozostałe - te mniej wypromowane - oskarżają je o zdradę idei.

Zastanawiałem się nad tymi niezrozumiałymi dla mnie akcjami feministek. Ale doszedłem do wniosku, że przecież mężczyźni są z Marsa i ich wrażliwość może nie ogarniać problemów aktywnych feministek. Przepytałem swoje koleżanki co sądzą o opisanych powyżej akcjach czy z naszego podwórka o tzw. „marszach szmat”. Odpowiedzi były różne. „Nie popieram”, „to jest chore”, „głupie su…”, „powinny się leczyć”, „odzierają się z własnej godności”. I tylko jedna z nich powiedziała, że walcząc o coś liczysię efekt, na zasadzie cel uświęca środki. Nie była to co prawda reprezentatywna grupa ale jakieś wnioski można wysnuć.

W chwili obecnej mamy do czynienia z trzecią czy czwartą falą feminizmu. Każda poprzednia kończyła się porażką. Jak będzie tym razem? Zobaczymy. Ale pewnym jest, że jednymi z większych szkodników niszczących idee równouprawnienia czy emancypacji kobiet są radykalne feministki.