Pszczelarze zlecieli do Niedzicy (ZDJĘCIA)

W tym roku na miejsce uroczystości bartnicy obrali Niedzicę. I tak o godz. 11.30 w kościele pw. św. Bartłomieja Apostoła ks. dziekan Józef Bednarczyk odprawił Mszę św. w ich intencji. Uroczystość uświetniła też obecność podhalańsko-spiskiego pocztu sztandarowego z wizerunkiem św. Ambrożego oraz dary ołtarza - świece i wizerunek Matki Bożej, wykonane z prawdziwego, pszczelego wosku. - Mamy to szczęście, że jako parafia, możemy liczyć na hojność pszczelarzy z Niedzicy i Niedzicy-Zamku, dlatego w naszym kościele palą się tylko woskowe świece, o pięknym miodowym aromacie - podkreślał ks. Józef Bednarczyk. Po części oficjalnej bartnicy przenieśli się do Gościńca H.A.T.A., gdzie czekał już na nich przygotowany poczęstunek. Tu wszystkich przybyłych przywitał prezes Koła Pszczelarzy w Nowym Targu Jan Możdżeń, a ks. dziekan pobłogosławił leżące na stołach opłatki.

Działające od ponad 70 lat Koło Pszczelarzy w Nowym Targu liczy ok. 240 członków. Na uroczystości do Niedzicy przyjechali bartnicy z Zakopanego, Białego Dunajca, Poronina, Nowego Targu, Lipnicy, Jabłonki, Zubrzycy, Ochotnicy, Kacwina, Frydmana, Krempach, Dursztyna i wielu innych miejscowości. I jak przy tego typu okazjach bywa, po części oficjalnej, nadszedł czas na kuluarową wymianę doświadczeń i bardzo ciekawe historie.

Zazwyczaj jest tak, że pasieka w rodzinie przechodzi z ojca na syna. Jednak w przypadku Wojciecha Żółtego, właściciela sklepu "Bartnik" na ul. Szaflarskiej w Nowym Targu, przeszła z teścia na zięcia. - Jeszcze nie byliśmy z żoną małżeństwem, jak jej tata pojechał do Ameryki, a liczącą ok. 100 pni pasiekę rozdysponował po znajomych. I ja podjąłem się tego zadania - tłumaczył. Dziś jego pasieka liczy ponad 200 uli. Stałych punktów, w których zimuje pszczoły, ma 6. A na pożytki wozi pszczoły w swoje rodzinne okolice, a także do Bochni, Brzeska, Tarnowa czy Okocimia. - Siejemy facelię, grykę, wozimy też pszczoły na słoneczniki - podkreśla. I choć był czas, że prowadził sporą firmę, w której zatrudniał ok. 20 pracowników, to od 7-8 lat zajmuje się tylko pszczelarstwem. - W sklepie pomagają mi synowie, a w pracy na pasiece kuzyn - wylicza.

Przez przypadek, a właściwie za namową swojego ojca chrzestnego, zajął się pszczołami też Marek Cudzich z Poronina. - Nikt nie chciał tej pasieki wziąć, więc wziąłem ja - tłumaczy. Jego przygoda z pszczołami trwa już 30 lat i z początkowych kilkunastu uli rozrosła się do blisko 70. - Różnie bywało, ale nigdy tak, żebym miał się zniechęcić lub pszczelarstwo rzucić. Poszedłem nawet dalej, bo prowadzę hodowlę matek pszczelich, robię odkłady na zamówienie, jestem też rzeczoznawcą chorób. Z perspektywy czasu, gdyby miał coś komuś doradzić, to to, aby - zanim zacznie pszczelarzyć - oczytał się z fachową literaturą. Sam ma jej bardzo dużo. Najstarsze czasopisma branżowe pochodzą z lat 30. XX w. - Można iść na żywioł i uczyć się na błędach, ale nieznajomość pewnych zagrożeń może być szkodliwe dla pasiek innych pszczelarzy - podkreśla.

 I jakby idąc za jego radą Henryk Lejawa z Frydmana, zanim wszedł w posiadanie pierwszych rodzin, kupił obszerną encyklopedię o pszczołach. I wszystko byłoby wręcz książkowo, gdyby nie przeleżała na półce długich 20 lat. - Pasiekę prowadzę dopiero od 2012 r. - wcześniej jakoś się nie składało. Dopiero za namową znajomego poszliśmy na krótkie przeszkolenie do nieżyjącego już Józefa Kiernoziaka z Krempach. I tak to się zaczęło - tłumaczy. Dziś jego pasieka liczy dokładnie 68 uli i rozłożona jest w dwóch miejscach we Frydmanie i na Falsztynie. - Pracuję przy niej sam. Ale żona pomaga mi w domu przy wirowaniu, odsklepianiu ramek czy wytapianiu wosku - tłumaczy.

Inną nieco historią podzielił się Krzysztof Marciniszyn z Zakopanego, który swoją przygodę z pszczołami odnowił po kilkudziesięciu latach. A wszystko za sprawą syna, który najpierw zapalił się do pszczelarstwa, a potem przez natłok obowiązków rodzinnych i zawodowych trochę je jednak zarzucił. - Można powiedzieć, że przykleiłem się do pasieki syna, bo w latach 80. też miałem 10 uli warszawskich, wiedziałem więc o co w tym chodzi - tłumaczy. - Dziś jednak w większości obrabiam wszystkie ule sam, bo syn nie zawsze ma na to czas - tłumaczy. Jak podkreśla, praca przy pszczołach nie zawsze jest jednak przyjemna. - Kiedyś z mojej winy użądliły mnie naraz 22 pszczoły! Na szczęście nie doznałem żadnego wstrząsu i wszystko się dobrze skończyło.