Nie żyje Roman Hennel

Roman Hennel (1927-2022) niemal od dzieciństwa związany był z Zakopanem, Podhalem, Szczawnicą i Pieninami. Przyjeżdżał tu z rodziną. - Wszystko zaczęło się od "Na przełęczy" Stanisława Witkiewicza. Był to koniec lata 1944 roku. Ucząca nas na tajnych kompletach gimnazjalnych pani profesor Klimaszewska wetknęła mi do ręki opasły tom lwowskiego wydania "Na przełęczy" i "Po latach". Witkiewicz zaraził mnie entuzjazmem dla Tatr, górali i pejzażu. Dodatkowo potrafił wzbudzić u mnie malarską wyobraźnię - wspominał Roman Hennel.
Kolejne lata upłynęły panu Romanowi na studiach polonistycznych. Później zaangażował się w pracę w Wydawnictwie Literackim w Krakowie, z którym był związany od początku jego istnienia. Przygotowywał do druku m.in. znaną Serię Tatrzańską oraz inne publikacje dotyczące gór, Tatr, Podhala. - Jako redaktor literatury klasycznej postanowiłem spłacić dług wobec moich przewodników po tatrzańskiej krainie: Witkiewiczowi i Tetmajerowi - zaznaczył. - Rozpocząłem od opracowania "Na Skalnym Podhalu" Tetmajera. Później przyszła kolej na Stanisława Witkiewicza. Przez kilka lat trwała praca przy "Pismach tatrzańskich". Jeździłem do Juliusza Zborowskiego, dyrektora Muzeum Tatrzańskiego. Wśród tatrzańskiej literatury klasycznej znalazła się też "Legenda Tatr" Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Pan Roman z wielką satysfakcją wspominał o albumowym wydawnictwie "Tatry w poezji i sztuce". - Redagowanie tej książki sprawiło mi wiele przyjemności. Poza tym dobierałem do niej ilustracje - mówił. Niemało pracy przysporzyły mu również "Pisma podhalańskie" Juliusza Zborowskiego. Któż z miłośników gór nie zna niewielkich książeczek z Serii Tatrzańskiej, ze spinką góralską na obwolucie. - To jest "moje dziecko". Do 1989 roku udało mi się wydać 20 tomików tej serii - podkreślał.

Do literackiego dorobku Romana Hennela należą też dwie publikacje, wydane poza Wydawnictwem Literackim: ilustrowana antologia "Tatrami urzeczeni" (Sport i Turystyka, 1979) oraz "Kpiarze pod Giewontem" (Iskry, 1983). Przez 10 lat pan Roman przewodniczył także kolegium redakcyjnemu Oficyny Podhalańskiej Związku Podhalan. Jak twierdził, w jakimś stopniu kontynuował tam pracę redaktorską po przejściu na emeryturę w Wydawnictwie Literackim.