Szanghaj, muzyka i zakazana miłość. Powieść, od której trudno się oderwać. Konkurs dla czytelników

-----

– Zapłacę muzyką, sir. Czy mogę prosić o pozwolenie na zagranie?
Sassoon zmrużył oczy – Ernest nie miał wątpliwości, że właściciel hotelu go nie lubi – a wtedy znów rozległ się jej głos.
– Uwielbiam pianino. Chciałabym je usłyszeć.
– W takim razie, proszę, skoro sprawi to przyjemność damie – burknął Sassoon.
Ernest podniósł głowę i szybkim krokiem podszedł do pianina. Dzięki swojej brawurze miał możliwość dla niej zagrać i tylko to się liczyło. Chciał zagrać dobrze; pragnął, żeby zapamiętała jego grę, żeby zapamiętała jego, zanim opuści ten bar. Był nieludzko zmęczony i nie wiedział, ile zdoła jeszcze znieść.
Podszedł do pianina, usiadł na stołku, zdjął rękawiczkę i podniósł mahoniową klapę. Gołymi palcami dotknął klawiatury; jego rękę przebiegł dreszcz, a w piersi wykiełkowało znajome uczucie obawy i rozgoryczenia, okraszone złością. Klawiszy nie dotykał od prawie czterech lat, odkąd skonfiskowali mu instrument. Ręce nawykłe do wygrywania dynamicznych arpeggiów i potoczystych legat były zwiotczałe z braku wprawy. Znów przeżywał koszmar z powodu dłoni, którą wstydził się pokazywać publicznie, blizn na skórze i małego palca zniekształconego w miejscu, gdzie zmiażdżone kości źle się
zrosły.
Słyszał niemal zupełną ciszę w barze, zakłócaną jedynie sapaniem i prychaniem pijących. Nie widział dziewczyny, ale był pewien, że słucha i obserwuje. Zawładnęło nim nowe odczucie – gwałtowny wybuch czułości naznaczonej znajomym bólem. Wziął głęboki wdech, zgarbił się i spojrzał na klawiaturę. Jego umysł zalały tony Beethovena, Debussy’ego i Chopina, żywiołowe, dźwięczne. Nie słyszał już tłumu, nie czuł zapachu papierosów, nie widział srebrnych liter na klapie pianina. Był w barze, ale równie dobrze mógłby stać na szczycie w górach Harz albo na środku Leipziger Platz.
Z sercem pełnym uczuć podniósł dłonie.
Tę melodię grał dla niej.”

-----

Jest rok 1940, trwa druga wojna światowa. W okupowanym przez Japończyków Szanghaju dwoje ludzi pochodzących z różnych światów połączył los i miłość do jazzu.

Aiyi Shao jest młodą Chinką, właścicielką nocnego klubu. Ernest Reismann to żydowski uchodźca bez grosza przy duszy. Mężczyzna uciekł do Szanghaju przed nazistami, ale stracił nadzieję na polepszenie losu. Aż na jego drodze stanęła piękna i tajemnicza Aiyi. On uratował ją przed napastnikami i aresztowaniem w hotelu należącym do Victora Sassoona, ona zaś, wbrew woli bliskich, zatrudniła go jako pianistę w swoim klubie. Oboje szybko zdali sobie sprawę, że łączy ich coś więcej niż tylko pasja do jazzu. Niestety, dzielące ich różnice wydają się nie do pokonania, do tego Aiyi jest zaręczona z innym mężczyzną.

Gdy wojna przybiera na sile Aiyi i Ernest zostają rozdzieleni, a ich wybory między miłością a przetrwaniem stają się coraz bardziej desperackie. W obliczu przytłaczających przeciwności uruchamia się łańcuch wydarzeń, które na zawsze zmienią ich życie.

Weina Dai Randel w „Ostatniej róży Szanghaju” maluje żywy obraz mało znanego, chińskiego fragmentu historii II wojny światowej osadzając w nim postaci, których losy, choć fikcyjne, oddają niewiarygodną historię i klimat tamtych czasów i miejsca. Jej powieść zebrała liczne wyróżnienia, w tym m.in.: Wall Street Journal and Amazon Charts bestseller i #1 Kindle Bestseller in the Historical World War II Fiction. Nominowana był do Goodreads Choice Awards Best Historical Fiction, jest też finalistką National Jewish Book Awards.

Zebrała przy tym wiele pochlebnych recenzji. Janie Chang, autorka bestsellerów “Dragon Springs Road” i “The Library of Legends” napisała o książce Weiny Dai Randel: “Rozgrywająca się w okupowanym przez Japończyków Szanghaju, niezapomniana, wciągająca opowieść o niemożliwym romansie między kochankami z dwóch kultur. Randel rzuca światło na okropności wojennego Szanghaju, gdzie uchodźcy głodują, a bogaci i uprzywilejowani nadal piją i tańczą, i gdzie codzienne groźby, niebezpieczeństwo i śmierć służą jedynie podsycaniu zakazanych namiętności aż do płonącego punktu kulminacyjnego."

Dołącza do niej Kate Quinn, autorka bestsellerów New York Times “The Rose Code” i “The Huntress” pisząc: „Ostatnia róża Szanghaju” żywo przedstawia zderzenie Wschodu i Zachodu, gdy żydowscy uchodźcy uciekają z hitlerowskiego Berlina do odległego Szanghaju, gdzie walczą o przetrwanie wśród niełatwej koegzystencji chińskich magnatów i japońskich najeźdźców. Wyrafinowana dziedziczka Aiyi wie, że podejmuje ryzyko, gdy zatrudnia żydowskiego pianistę Ernesta do grania jazzu w jej nocnym klubie, ale nie ma pojęcia, że będzie musiała zaryzykować swoim sercem, rodziną i wszystkim, co jest jej drogie, gdy rozkwitnie zakazana miłość, a Japonia zacieśni kontrolę nad jej ukochanym miastem. Przejmująca, rozległa historia miłosna stworzona przez Randel maluje żywy portret mało znanego fragmentu historii II wojny światowej. Nie do przegapienia!"

O autorce:
Weina Dai Randel to pisarka urodzona w China, która w wieku dwudziestu czterech lat przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych. Jest pierwszą azjatycko-amerykańską autorką, która wprowadza czytelnika w wyjątkowy fragment chińskiej historii opowiadający o żydowskiej diasporze w Szanghaju podczas II wojny światowej.

Uwaga książka!
Od wydawnictwa ZNAK mamy 2 egzemplarze książki. Po jednym otrzymają osoby, które jako pierwsze napiszą do nas: konkurs@24tp.pl. W treści prosimy podać imię, nazwisko i adres. Tytuł maila: Szanghaj.

an