2023-12-09 21:40:01

Rabka-Zdrój

Anna Seniuk czyli co trzeba zrobić, gdy kogoś boli serce, albo Bóg go opuścił

To monodram niezwykły. Mieszanka szczerego śmiechu, filozoficznej radości życia, głębokich wzruszeń i kojącej puenty. Można powiedzieć, że Anna Seniuk zabiera nas w podróż przez życie szczęśliwe.

Ale nie pełne szczęścia, bo czymże by było szczęście, gdyby nie było smutku? To jedna z licznych małych konkluzji. A przecież było i o miłości z cytatem, że polega ona na tym, by nie bronić drugiemu kochać siebie. O spacerze, który powinien odbywać się w samotności, by poczuć się prawdziwie częścią świata. O młodości, która na szczęście szybko przemija, by na starość człowiek umiał cieszyć się życiem. O pielęgnowaniu dobrych wspomnień pięknych chwil. Można by długo wymieniać głębokie wynurzenia padające ze sceny. A przecież przeplatały się one z krotochwilą i nawet odtworzeniem fragmentu ulubionej roli Anny Seniuk. Jakiej? Madzia z Czterdziestolatka? Nie! To Pchła Szachrajka Brzechwy, dziecięcy wiersz zagrany w sposób niezwykle brawurowy i młodzieńczy. Czas dla osiemdziesięcioletniej aktorki wydaje się nie istnieć. Było też wiele anegdot, ale i cudowne interpretacje wierszy Szymborskiej, ks. Twardowskiego (o miłości), Broniewskiego, Herberta, Różewicza - w tym przypadku o… teściowej.

Półtoragodzinny monodram „Księga ziół i nie tylko” odegrany na scenie Teatru Rabcio to pomysł samej aktorki.

- Chciałam was zaprosić w podróż bez bagażu, za to z wyobraźnią. Wpadłam na ten pomysł po przeczytaniu książeczki Sándora Máraiego. To niezwykły pisarz, długo niedrukowany. „Księga ziół” ukazała się w 1943 roku. Jest jak dawne zielniki, które odpowiadały na pytanie co trzeba zrobić, jak kogoś boli serce, albo Bóg go opuścił. I jak w starych herbariach, gdzie banalny listek sąsiaduje z przepięknym, egzotycznym kwiatem, tak tutaj znajdujemy oprócz prostych, zwyczajnych, także myśli, których nie powstydziłby się filozof.

Książka Máraiego to zbiór króciutkich myśli na każdy temat – o szczęściu, Jezusie i samotności, o złodziejach prądu, o zmysłowości, o jelitach, jak się kochać, ale i sposobić na śmierć. W wykonaniu Anny Seniuk te rady zmieniają się w niezwykły przepis na życie. Zakończony powoli z namaszczeniem niemal wypowiadaną z pauzą pozwalającą wybrzmieć każdemu słowu definicją Ojczyzny.

Anna Seniuk ma w swym dorobku niezliczona ilość ról teatralnych, filmowych czy telewizyjnych. Od sześćdziesięciu lat spotykać ją można nieprzerwanie na scenie. Na swym koncie ma niezliczoną ilość nagród i tytuł profesor nauk teatralnych. Ale przyznała, że po raz pierwszy występowała z tłumaczeniem w języku migowym. Osoby niesłyszące mogły na bieżąco śledzić monodram w wykonaniu Weroniki Pacygi, do której aktorka zwróciła się na zakończenie w przepraszającym tonie: - ale ja muszę czasem tak szybko mówić...

Szkoda tylko, że w swą podróż z Księgą Ziół Anna Seniuk zabrała rabczańską publiczność tylko raz. Spektakl na deskach Teatru Rabcio był bowiem jedyny na jej teatralnej trasie. Swoją drogą – warto zacząć częściej zerkać na repertuar rabczańskiego teatru. W swej nowej siedzibie staje się on coraz częściej nie tylko miejscem popularnych spektakli lalkowych kierowanych zwykle do dzieci. W zamyśle nowej dyrektor Krystyny Kachel, mają tu częściej pojawiać się też sztuki i wydarzenia adresowane do dorosłego widza. Jeśli będą to takie perełki jak monodram Anny Seniuk, można obstawiać, że i rabczański teatr ma szansę zaistnieć w notesiku teatromana na pierwszych stronach spisu miejsc koniecznych do odwiedzenia. Czego sobie i Rabciowi szczerze życzę.

Józef Figura

Reklama

Komentarze Facebook

Powyższe komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu społecznościowego Facebook.
Redakcja 24tp.pl nie wpływa na treść oraz nie odpowiada za wpisy dokonane przez użytkowników portalu Facebook.

Rabka-Zdrój

Anna Seniuk czyli co trzeba zrobić, gdy kogoś boli serce, albo Bóg go opuścił

To monodram niezwykły. Mieszanka szczerego śmiechu, filozoficznej radości życia, głębokich wzruszeń i kojącej puenty. Można powiedzieć, że Anna Seniuk zabiera nas w podróż przez życie szczęśliwe.

Żółty żonkil nadzieją dla hospicjum

Złote, srebrne i brązowe medale dla karateków

Wychowanie fizyczne na nartach

Kraków - Zakopane - 50 lat elektryfikacji linii kolejowej

Powiatowa Gala Stypendialna w Teatrze Witkacego

Górskie serki i pasterskie dzwonki

Fenomen szopki krakowskiej

Nagrodzeni zasłużeni dla Kościeliska

Tatry dla krwiodawców i nie tylko

Joanny Wnuk-Nazarowej opowieść o Henryku Mikołaju Góreckim

Jubileuszowe spotkanie krwiodawców w Witkacym

Wymiana desek z Sopotem za nami, sezon zimowy otwarty

Nocne niebo na Stacji Kultura Zakopane

Kapitan Barbara Grocholska-Kurkowiak ma ciepły dom

Podhalańskie mamuty i astronauci z Gliczarowa

Wielkie Forum Samorządowe pod Giewontem

Grecko-chrześcijańskie tropy pod Giewontem

Dom Pamięci w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem

Tu króluje rzeźba, "Jutrzenka", sala po prawej

Na osnowie czasu, czyli pół wieku Małgorzaty Kowalczyk

Agata Kowal w "Jutrzenkowej" Galerii ARTPARK

Okno pogodowe nad Morskim Okiem

Morskie Oko w komiksie

Po ślubowaniu i pasowaniu

Odkopywanie Zakopanego w Hyrnym

Pamiętają o Tischnerze, pamiętają o Szymanowskim

Szpulki w Jutrzence

Z Placu Niepodległości na podhalańskie drogi

Maciej Pinkwart i Kapela Hanki Wójcik w Kombinacie

Jak górali z Tatr wygnali, żeby stworzyć TPN

Zobacz pozostałe galerie