Wierzyła, że dom, do którego się wraca, jest azylem. Mamy dla Was książki

Ojca nigdy nie znała. Wiedziała tylko, że jest do niego podobna, bo matkę odstręczało samo patrzenie na nią. Nigdy jej też nie przytuliła. Niemniej ona myślała, że nic gorszego nie może ją spotkać. Ale stało się. W ich domu pojawił się mężczyzna, którego matka kazała nazywać „wujkiem”, a wkrótce za nim również noworodek, jej brat. Stworzyli „rodzinę”. W sumie powinna się cieszyć, wszak nieraz bawiła się w ten sposób w kartonowym pudle imitującym dom dla lalek. Sadzała tę swoją lalkową rodzinę przy stole, serwując jej sztuczne i niejadalne jedzenie. Nazywała ich mamą, tatą, córeczką i synkiem. W pewnym momencie uznała jednak, że synek i ojciec nie są mamie i córce potrzebni, że one dwie w zupełności sobie wystarczą, że razem będą szczęśliwe. Tak się nie stało.

Gdy dorastała, marzyła o tym, że kiedyś będzie miała swoją rodzinę. Taką prawdziwą, od początku do końca. Stworzoną przez siebie i kochaną. Gdy więc w jej życiu pojawił się Wojtek, jego rodzice i ich dom, od razu wiedziała, że to jej przyszłość. Wojtek wprawdzie nie zamierzał jeszcze wiązać się na stałe, no, może za kilka lat, w jakiejś hipotetycznej przyszłości, ewentualnie, gdyby na świat miało przyjść ich dziecko. Więc ona postarała się o to, by się pojawiło, ale też i o to, by Wojtek nie dowiedział się, jak bardzo o nie zabiegała i jak się z niego cieszyła. Nareszcie osiągnęła wymarzony cel. W dniu, w którym wychodziła za mąż, zyskała też matkę.

Wierzyła, że dom, do którego wraca się po całym dniu, jest azylem, gdzie czekają bliskie i kochające osoby, których sama obecność wpływa na człowieka kojąco. Choć miała też świadomość, że ten obraz jest wyidealizowany. W ich rodzinie czasem coś zgrzytało. Może dlatego, że byli w zasadzie wyłącznie ze sobą, tocząc swoje wewnętrzne życie za zasłonami domu. Oni z dziećmi na parterze, rodzice na piętrze. Taka mała społeczność. Choć ostatnio coraz więcej powstawało w niej rys. Dostrzegała to z trwogą. Wreszcie jedna pękła. Mama odeszła. Któregoś dnia po prostu przewróciła się w sypialni, trafiła do szpitala i już nie wróciła. Wrócił za to czarny foliowy worek z jej rzeczami i dojmujące poczucie pustki. Tym głębsze, że dla rodziny była to już druga strata, bo zanim odeszła mama, zniknął ktoś jeszcze.

W tym momencie całe jej misternie budowane szczęście zaczęło się sypać jak domek z kart, a dom, który miał być spełnieniem marzenia z dzieciństwa, stał się przystanią, którą nie tak łatwo opuścić. Zza jego zasłon wypełzły dawne żale, nierozwiązane konflikty, nieufność, napięcia, tajemnice i kłamstwa. Dużo kłamstw. Cienie rozpełzły się po kątach. Zaczęło się dziać…

Wam też udzieli się w trakcie czytania ta klaustrofobiczna atmosfera domu i przytłaczająca świadomość, że cały czas coś jest nie tak. Autorka świetnie o to zadbała, po mistrzowsku budując napięcie, w najmniej oczywistych momentach ściągając kolejne maski. Ciekawi, co skrywa się za ostatnią?

Uwaga książka!
Od wydawnictwa INITIUM mamy 2 egzemplarze książki. Otrzymają je osoby, które jako pierwsze napiszą do nas w poniedziałek 10.06 o godz. 15 na adres: konkurs@24tp.pl. W treści prosimy podać imię, nazwisko i adres, a w tytule maila wpisać: Cień.

an