Tatry

Kościeliska - królowa tatrzańskich dolin

Reklama

Dolina Kościeliska uwieść cię może tyloma pięknymi miejscami, że zakochasz się w niej do końca życia.

Nie ma drugiej doliny w całych Tatrach, która byłaby tak urozmaicona, tak piękna i tak łatwo dostępna dla turystów. Jeśli jesteś w Tatrach pierwszy raz, jeśli jesteś początkującym turystą, musisz przespacerować się Kościeliską, a atrakcji, również tych ukrytych w bocznych szlakach, jest tu tyle, że na zwiedzanie nie starczy jednego dnia. Co ważne spacer również zimą nie jest wcale trudny czy niebezpieczny, tyle że o tej porze roku niektóre boczne szlaki są zamknięte.

Teoretycznie trasa prowadząca przez całą dolinę ma tylko 6 km, a więc przeciętny turysta pokona ją w 90 minut. Wielu z tych, którzy zagłębiają się w Kościeliską, biegnie od razu na sam jej koniec, zapominając, że jest tu kilka innych, krótkich bocznych szlaków, które zachwycą każdego.

Już po przejściu pierwszej skalnej Bramy Kantaka i długiej polany - Wyżniej Kiry Miętusiej możemy zejść z głównego szlaku w lewo i po 30 minutach znaleźć się na urokliwej polanie - Przysłopie Miętusim - skąd roztacza się cudowny widok na Giewont i Czerwone Wierchy. Ledwie kilkaset metrów dalej, na początku malowniczej polany Stare Kościeliska, w prawo tym razem odbija Ścieżka nad Reglami, którą po kilkunastu minutach dotrzemy na polanę Przysłop Kominiarski z ładnymi szałasami i częściowym widokiem na Kominiarski Wierch.

Idąc dalej dnem Kościeliskiej docieramy do jednego z najpiękniejszych zakrętów w tatrzańskich dolinach, skąd rozpościera się oryginalny widok na Błyszcz i najwyższy szczyt Tatr Zachodnich - Bystrą. Wystarczy przejść jeszcze kawałek, a znowu mamy dwie możliwości. W lewo odchodzi czynny tylko latem szlak przez Jaskinię Mroźną (niedawno wyremontowany przez Tatrzański Park Narodowy), a w prawo najdłuższa z bocznych tras na Polanę Stoły. Dotarcie na nią zajmie nam godzinę, ale widok z niej wynagrodzi nam trud. Nie dość że nawet zimą dość wcześnie pokazuje się tu słońce. Nie dość że znajdują się tu trzy malownicze szałasy, to jeszcze widok na niesamowite zbocza Czerwonych Wierchów zachwyci każdego. Niewątpliwym atutem tego miejsca jest też brak turystów. Nawet w szczycie sezonu nie dociera ich tu wielu.

Wracamy jednak do szlaku przez Kościeliską. Po 4 kilometrach dotrzemy na piękną Halę Pisaną, widok na otaczające je skały i zbocza jest niepowtarzalny. Po przejściu Pisanej otwiera się przed nami kolejny boczny szlak i chyba ten najbardziej oryginalny. Skręcamy w lewo i po dosłownie 5 minutach wchodzimy jakby do innego świata. Wąwóz Kraków był kiedyś jaskinią, której sklepienie załamało się. Jego skalne ściany w najwęższych miejscach są oddalone od siebie zaledwie o kilka metrów. Turyści, którzy zwiedzają to miejsce, opierają o ściany dziesiątki mniejszych i większych patyków, aby "uchronić ściany przed zawaleniem".

Wąwóz prowadzi nas do metalowej drabinki, którą przez krótką jaskinię Smoczą Jamę wrócimy na Halę Pisaną. Nazw związanych z Krakowem jest tu zresztą więcej, a wszystko przez podobieństwo wąwozu do wąskich krakowskich uliczek, otoczonych wysokimi kamienicami. Są tu więc również skały o krakowskich nazwach: Ratusz, Baszta czy Kościół, a w Smoczej Jamie brakuje chyba tylko Smoka Wawelskiego.

Ledwie 300 metrów od skrętu do Wąwozu Kraków, ale tym razem po prawej stronie Kościeliskiej znajduje się szlak do trzech udostępnionych turystycznie jaskiń. Wspina się on stromo po zboczach, z których wyrasta majestatyczna Raptawicka Skała. Z jaskiń najdłuższa i najbardziej znana jest Jaskinia Mylna. Pokonanie jej wymaga pewnego doświadczenia i przede wszystkim sztucznego światła. Jeśli nie lubimy jednak przeciskania się mokrymi skalnymi korytarzami, możemy dojść do samego wylotu Jaskini Mylnej. Znajduje się tu jedno z najczęściej fotografowanych miejsc w Kościeliskiej, a może i w Tatrach. To Okno Pawlikowskiego, w którym kręcono wiele filmów, m.in. niedawny obraz "Biała odwaga". Widok ze skalnego okna na Bystrą i Błyszcza na długo pozostanie nam w pamięci. W szczycie sezonu bywa tak, że aby zrobić tu fotografię, trzeba stać w kolejce.

Na samym końcu szlaku przez Dolinę Kościeliską czeka nas jeszcze jedna z niedocenianych często przez turystów bocznych możliwości. Ledwie kilkaset metrów przed schroniskiem Hali Ornak zaczyna się niezbyt długi szlak nad Smreczyński Staw. To jedno z najniżej położonych tatrzańskich jezior. Najpiękniej jest tu chyba jesienią, gdy w granatowych, jeszcze niezamarzniętych toniach stawu, odbijają się pobielone już śniegiem okoliczne szczyty. Staw uwieczniło wielu malarzy: Walery Eljasz Radzikowski, Wojciech Gerson, Leon Wyczółkowski. Kiedyś krążyła legenda, że jezioro nie ma dna i jeżeli ktoś wykopałby rów go odwadniający, to zatopi wszystkie miasta aż do morza. Legenda wzięła się pewnie od dość mętnej, nieprzejrzystej wody stawu. W rzeczywistości jest on bardzo płytki. Jego maksymalna głębokość wynosi tylko pięć metrów.

Na końcu doliny możemy też jeszcze iść szlakiem do Doliny Tomanowej i dalej (tylko latem) na Ciemniak lub na Przełęcz Iwaniacką i do Doliny Chochołowskiej.

Na końcu każdego spaceru warto poczęstować się pyszną szarlotką w schronisku, z którego okien otwiera się piękny widok na Bystrą. Jak widzicie, atrakcjami z Kościeliskiej można obdzielić kilka innych tatrzańskich dolin, a spacerowanie tymi urozmaiconymi szlakami nigdy się nie znudzi.

Reklama

Komentarze Facebook

Powyższe komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu społecznościowego Facebook.
Redakcja 24tp.pl nie wpływa na treść oraz nie odpowiada za wpisy dokonane przez użytkowników portalu Facebook.

Tatry

Kościeliska - królowa tatrzańskich dolin

Dolina Kościeliska uwieść cię może tyloma pięknymi miejscami, że zakochasz się w niej do końca życia.

Szkolnie i kolędowo

Zaglądamy do Czerwonego Dworu

Jedla z koncertem w Atmie

Żółty żonkil nadzieją dla hospicjum

Złote, srebrne i brązowe medale dla karateków

Wychowanie fizyczne na nartach

Kraków - Zakopane - 50 lat elektryfikacji linii kolejowej

Powiatowa Gala Stypendialna w Teatrze Witkacego

Górskie serki i pasterskie dzwonki

Fenomen szopki krakowskiej

Nagrodzeni zasłużeni dla Kościeliska

Tatry dla krwiodawców i nie tylko

Joanny Wnuk-Nazarowej opowieść o Henryku Mikołaju Góreckim

Jubileuszowe spotkanie krwiodawców w Witkacym

Wymiana desek z Sopotem za nami, sezon zimowy otwarty

Nocne niebo na Stacji Kultura Zakopane

Kapitan Barbara Grocholska-Kurkowiak ma ciepły dom

Podhalańskie mamuty i astronauci z Gliczarowa

Wielkie Forum Samorządowe pod Giewontem

Grecko-chrześcijańskie tropy pod Giewontem

Dom Pamięci w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem

Tu króluje rzeźba, "Jutrzenka", sala po prawej

Na osnowie czasu, czyli pół wieku Małgorzaty Kowalczyk

Agata Kowal w "Jutrzenkowej" Galerii ARTPARK

Okno pogodowe nad Morskim Okiem

Morskie Oko w komiksie

Po ślubowaniu i pasowaniu

Odkopywanie Zakopanego w Hyrnym

Pamiętają o Tischnerze, pamiętają o Szymanowskim

Szpulki w Jutrzence

Zobacz pozostałe galerie