Te tytuły warto przeczytać. Mamy dla Was książki

Po jednej otrzymają osoby, które jako pierwsze wyślą do nas mail w poniedziałek 10.02 o godzinie 14 na adres: konkurs@24tp.pl W treści prosimy podać imię, nazwisko i adres. Tytuł maila: Książka + numer wybranej książki.

Nr 1. „Dziewczyny ze Słowaka” Maria Paszyńska /Wydawnictwo ZNAK LITERANOVA
„Kto pamięta, że to w końcu jedno i to samo drzewo” – śpiewał Jacek Kaczmarski. Słowa te dźwięczały mi w uszach od chwili, gdy na jubileuszu mojej ukochanej szkoły, liceum im. Juliusza Słowackiego, poczułam, że muszę opowiedzieć historię „dziewcząt ze Słowaka”, o której zbyt długo milczano. Tak jakby chciały, żebym ja – także absolwentka Słowaka – została ich głosem” – pisze Maria Paszyńska i dodaje: „Nigdy przedtem nie napisałam tak osobistej powieści. Z żadną z wykreowanych przeze mnie wcześniej bohaterek nie czułam tak głębokiej więzi. Żadna z historii nie była mi tak bliska. Ta jest częścią mnie.”

Historia dziewczyn ze Słowaka zaczyna się od Heleny Kasperowiczowej, dyrektorki gimnazjum i liceum im. Juliusza Słowackiego. To jej myśli, jej uczucia i wspomnienia przywołują je po kolei na karty powieści.

W dniu wybuchu powstania, 1 sierpnia 1944 roku, wróciła ona do Warszawy z letniska. Odwiozła jeszcze znajomą do jej mieszkania i właśnie tam zastała ją godzina „W”. Nie mogąc wrócić do siebie kryła się, usiłując przetrwać. Jej dziewczyny ze Słowaka w tym czasie walczyły. Zresztą, nie tylko w powstaniu, one do walki z okupantem stanęły już wcześniej. Drobna Natalia została „królową kanałów”, a Ewka ryzykowała życie w zasadzce na esesmana Alfreda Milkego. Halina podrzucała policjantom zakazane druki „N”, Wandzia zaś przeprowadzała ewakuację Szpitala Ujazdowskiego.

Harcerki z warszawskiego Liceum im. Słowackiego w innym świecie opalałyby się nad Wisłą, ściągały na matematyce, tańczyły na dansingach na Bielanach, snuły marzenia o czekającej je dorosłości. Ale żyły w złym miejscu i złym czasie. Wojna i powstanie zmusiły je do całkowitego przewartościowania życia. Zamiast więc na parkiecie spotykały się w kanałach, zamiast do szkoły jeździły na tajne komplety, a zamiast wzorów matematycznych na tablicy, rysowały na murach stworzony przez jedną z nich znak Polski Walczącej. Za wszystko groziła im śmierć.

Maria Paszyńska w pełnej emocji i napięcia powieści opowiada tę mniej znaną, kobiecą historię okupowanej Warszawy i Powstania Warszawskiego. Na podstawie starannie zgromadzonych materiałów historycznych opisuje losy tych, których wkład w walkę o niepodległą Polskę wciąż pozostaje niedoceniony.

"Schylmy nisko głowy przed dziewczętami z tamtych lat. Były urocze w swej młodości, oddanej służbie dla Ojczyzny (...) gdy nadszedł czas próby – przywdziały pancerz twardości, zaciętości, siły i wytrwania" - Aleksander Kamiński.

Nr 2. „Tropiciel skarbów. Fakty i mity w filmach o Indianie Jonesie” Adam Węgłowski/Wydawnictwo SKARPA WARSZAWSKA
Ten powołany do życia przez scenarzystę Georga Lucasa i reżysera Stevena Spielberga, a mistrzowsko zagrany przez Harrisona Forda jedyny w swoim rodzaju archeolog, łączy w sobie poczucie przygody i szczerą miłość do wiedzy. Jones szanuje inne kultury, choć jednocześnie chętnie kradnie ich cenne artefakty. Jego wyprawy pełne są niebezpieczeństw i zagadek. Jest inteligentnym i biegłym w walce bohaterem, a noszone przez niego skórzana kurtka, fedora, rewolwer oraz bicz stały się jego znakiem rozpoznawczym.

Świat poznał go w 1981 roku, kiedy na ekrany kin wszedł film „Poszukiwacze zaginionej Arki” (polska premiera miała miejsce dopiero w styczniu 1984 roku). Jones szukał wówczas posiadającej niezwykłą moc biblijnej Arki Przymierza. W maju 1984 roku pojawiła się kolejna część - „Indiana Jones i Świątyni Zagłady”. Tu celem archeologa było odnalezienie świętego Kamienia Sankary w Indiach. W „Indiana Jones i ostatniej krucjacie” (1989) Indy ścigał się z nazistami w poszukiwaniu Świętego Graala, a w „Indiana Jones i Królestwo Kryształowej Czaszki” (2008) odkrył starożytne królestwo w Ameryce Południowej, związane z tajemniczymi kryształowymi czaszkami. Po wielu latach przerwy znów mieliśmy okazję oglądać go na ekranie w piątej części - „Indiana Jones i artefakt przeznaczenia” tym razem w reżyserii Jamesa Mangolda, lecz nadal z niezastąpionym, choć już leciwym Harrisonem Fordem.

To, co zdecydowało o sukcesie wszystkich tych filmów, to przede wszystkim wątki przygodowe, ale i  dosyć swobodne użycie motywów związanych ze starożytnymi artefaktami i cywilizacjami. Spielberg i Lucas wielokroć poświęcili dokładność historyczną na rzecz fantazyjnej fabuły, ale zawsze dokładali też starań, aby wszystkie przygody archeologa były zbliżone do rzeczywistej wiedzy naukowej. Adam Węgłowski w swojej książce wyjaśnia, jakie fakty historyczne pozwoliły twórcom na stworzenie tej ikonicznej serii filmowej, co ze scenariuszy ma swoje odbicie w rzeczywistej historii, a co jest wytworem ich wyobraźni.

an