Łopuszna

Nadzieja ma twarz drugiego człowieka

Czym jest nadzieja? Skąd pochodzi, dokąd zmierza i dlaczego umiera ostatnia? Te i wiele innych pytań w duchu nauk ks. Józefa Tischnera postawili prelegenci II Tichnerowskich Dni Skupienia w Łopusznej.

Hasłem przewodnim tegorocznych Tischnerowskich Dni Skupienia był "Człowiek i jego nadzieja". Spotkania odbyły się w miniony weekend w ośrodku "Natanael" w Łopusznej. Były konferencje z cenionymi publicystami, okazja do indywidualnej rozmowy ze spowiednikiem, emisja filmu "Wszyscy wszystko zjedli", o losach Madiny Mazalievy, uciekinierki z Czeczenii, "Mały Książę" po góralsku Stanisławy Trebuni-Staszel, wystawa 9 portretów ks. Profesora i wiele, wiele więcej...

- Kiedy odbywały się jeszcze Rekolekcje Tischnerowskie w Ludźmierzu, jeździłam do Ludźmierza, a jak brat ks. Tischnera, Kazimierz, zaczął organizować Dni Skupienia w Łopusznej, jeżdżę do Łopusznej - podkreślała Beata Wąsowicz z Radziszowa, emerytowana nauczycielka i członkini Stowarzyszenia "Drogami Tischnera". O samym Kazimierzu Tischnerze, jego rodzinie, uczestnikach rekolekcji czy członkach stowarzyszenia mówi wprost, że są "siewcami dobra". - Proszę zerknąć, tu nie ma smutnych ludzi, tu wszyscy są radośni, życzliwi i uśmiechnięci - podkreślała wzruszona. - Wracam stąd odnowiona, oczyszczona, pełna optymizmu, miłości i nadziei.

Ludzka gęba

O tym, gdzie w Kościele szukać nadziei w ślad za nauczaniem ks. Józefa Tischnera, mówił słuchaczom ks. dr Przemysław Bukowski. Jego zdaniem, odrodzenie Kościoła wymaga powrotu do źródeł, bo to, co na przestrzeni dziejów narosło wokół Ewangelii, nierzadko ma już z nią niewiele wspólnego. - Kościół, niejako z definicji, ma być naszym domem, przestrzenią, w której czujemy się swojsko i dobrze - przekonywał. - To nie miejsce na pozwolenia, nakazy czy dyspensy... To, co w sposób szczególny przykuło uwagę tego akurat prelegenta, to nasilające się w ostatnich latach zjawisko "churchingu", tj. wędrówki po kościołach. - Ludzie robią to, bo szukają ludzkiego księdza - przekonywał. - Takiego, który nie tylko odprawi Mszę św. czy udzieli ważnie sakramentu, ale który podejdzie do człowieka po ludzku i z sercem. Zdaniem ks. Przemysława minęły już te czasy, gdy "jedynym" grzechem księży była ich pazerność na pieniądze. - Wy, jako świeccy, macie prawo od nas wymagać. Mało tego! Macie taki obowiązek - apelował. - Bo policjant czy lekarz nie wymaga od was moralności i jej nie uczy, a ksiądz już tak... Jak podkreślał, ludzie prawdziwie żyjący Ewangelią patrzą szerzej i nie traktują kościoła jak sektę, w której swoich się kocha, a innych nienawidzi...

Radykalna nadzieja

Z kolei Wojciech Bonowicz, publicysta Tygodnika Powszechnego, zwrócił uwagę przybyłych na definicję Tichnerowskiej nadziei, tj. takiego spojrzenia na świat, w którym nikt nie jest wrogiem. Zauważył też, że wizja chrześcijaństwa ks. Tischnera była wizją chrześcijaństwa pogodnego i dialogicznego, a więc takiego, które nie nastawia się na krytykę, lecz szuka miejsc wspólnych, gdzie ciągle można się spotkać. - Dlatego nawet ludzie stojący z dala od wiary rozumieją Tischnera i jest im do niego blisko - podkreślał publicysta. To, co we współczesnym człowieku wywołuje jednak ogromny dysonans poznawczy, to nieprzystawalność rozbitych obrazów świata lub pewnych jego wizji. - Problemem nie jest jednak mozolne sklejanie poszczególnych jego kawałków, ale to, że obrazy te nie stykają się ze sobą w żadnym punkcie - przekonywał Wojciech Bonowicz. W swoich naukach ks. Józef Tischner niejednokrotnie podkreślał, że pluralizm, choć bardzo dużo człowieka kosztuje, jest też mu do życia niezbędny, bo wiąże ze sobą takie rozbite obrazy.

Powiernik nadziei

O swoistego rodzaju hartowaniu nadziei, potrzebie jej zawierzenia, myśleniu "z kimś" i płaszczyźnie spotkań z drugim człowiekiem mówił natomiast przybyłym publicysta, autor książek i znawca nauki ks. Tischnera Tomasz Ponikło, który zauważył, że ludzie mający za sobą doświadczenie towarzyszenia komuś w depresji wiedzą, jak ważne jest powiernictwo nadziei. Wiedzą też, że człowiek, który traci nadzieję, choruje, przestaje się uzewnętrzniać, gdyż w jego osądzie nie ma już czego uzewnętrzniać... - Nadzieja musi być na miarę próby - przekonywał Tomasz Ponikło. Dlatego w czasie próby ważna jest obecność powiernika swojej nadziei. Takim kimś dla rodziny Madiny Mazalievy, bohaterki wyemitowanego dzień wcześniej filmu pt. "Wszyscy wszystko zjedli", była towarzysząca jej w tych dniach w Łopusznej pisarka i działaczka społeczna Marina Hulia. A jeszcze większego heroizmu domagała się od dra Janusza Korczaka jego własna nadzieja. - Można by sobie zadawać pytanie: jaka to była nadzieja? Ale w tej chwili grozy to nie on jej potrzebował, tylko powierzone jego opiece dzieci - podkreślał z pasją publicysta.

Służby mundurowe Niepokalanej

Mnóstwo pozytywnych emocji, ale też trudnych tematów: prostytucji, handlu ludźmi, wykorzystywania seksualnego dzieci, haraczy, wymuszeń i rozbojów w drugim dniu tegorocznych Dni Skupienia w Łopusznej dostarczyła słuchaczom s. Anna Bałchan ze Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej. Mówiła m.in. o pracy z ofiarami przemocy domowej, przywracaniu poczucia bezpieczeństwa, uczeniu życia od podstaw i walce o ludzką godność. Jej zdaniem można dziecku dać posag w postaci pieniędzy, ale jeśli nie będzie ono miało poczucia, że jest kochane, to kiedy coś mu w życiu nie wyjdzie, może nie mieć siły, żeby się podnieść. - Natomiast z doświadczeniem miłości poradzi sobie ze wszystkim - podkreślała zakonnica. O sobie samej żartobliwie mówi, że już od 30 lat służy w "służbach mundurowych" Maryi Niepokalanej, choć - co też podkreśla - "wcale się do zakonu nie pchała". Niezależnie jednak od niejednokrotnie bardzo przykrych i smutnych doświadczeń, zwłaszcza utraty wychowanków, nadzieja zawsze umiera ostatnia. - Oczywiście, można sobie zadawać pytanie, jak po tym wszystkim żyć? I jak po takiej krzywdzie zaufać? Są jednak i te jasne strony, jak choćby widok 8-letniego malca, który bity, wykorzystywany i bez tożsamości po raz pierwszy bawi się na placu zabaw lub widok zajmującej się swoim dzieckiem matki - mówiła o swoich doświadczeniach s. Anna. Takim miejscem, w którym będzie przywracana nadzieja i nawiązywane więzi międzypokoleniowe, ma być budowane w Katowicach Centrum Opiekuńczo-Rozwojowe im. św. Józefa, ze żłobkiem i angażującym seniorów przedszkolem.

Organizatorami II Tischnerowskich Dni Skupienia byli: Stowarzyszenie "Drogami Tischnera", Parafia Rzymskokatolicka w Łopusznej, Urząd Gminy Nowy Targ, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak oraz Ośrodek Wypoczynkowy "Natanael", a osobą prowadzącą ks. prof. Alfred Wierzbicki. W tym roku nie rozgłaszano jednak szeroko wydarzenia. - Nasze spotkanie miało odbyć się już w marcu 2020 r. Niestety, przez wzgląd na obostrzenia musieliśmy odroczyć je aż na rok, więc miejsca już od dawna były zajęte - tłumaczył kwestie organizacyjne Kazimierz Tischner. Gdyby żył, ks. Józef Tischner 12 marca 2021 r. skończyłby 90 lat. Tymczasem dokładnie 28 czerwca przypadła 21. rocznica jego śmierci.

Tekst i fot.: Krystyna Waniczek

Reklama

Komentarze Facebook

Powyższe komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu społecznościowego Facebook.
Redakcja 24tp.pl nie wpływa na treść oraz nie odpowiada za wpisy dokonane przez użytkowników portalu Facebook.

Łopuszna

Nadzieja ma twarz drugiego człowieka

Czym jest nadzieja? Skąd pochodzi, dokąd zmierza i dlaczego umiera ostatnia? Te i wiele innych pytań w duchu nauk ks. Józefa Tischnera postawili prelegenci II Tichnerowskich Dni Skupienia w Łopusznej.

Dyplomowa wystawę w Szkole Kenara

Szkoła Kenara po wielkim remoncie

Tatromaniacy pod Giewontem

Jubileuszowa Gala Szpitala na Ciągłówce

Na Kamieńcu w Zakopanem stanie dom wielofunkcyjny

Małopolska Wspiera Talenty

Zakopane, święconka w parafii Świętego Krzyża

Święcenie pokarmów z Majerankami przy rabczańskim, starym kościółku

Stanisław Kulon w Salonie Marcowym

Konwencja wyborcza Maciej Tokarz i Nowy Targ zasługuje na więcej

Marka Tatrzańska 2023 w Teatrze Witkacego

Jubileuszowa Wiosna Jazzowa Zakopane 2024

Świat, w którym nie widać nic czyli Barbara Sowińska w przedszkolu

Luna czyli spektakl bez słów dla najmłodszych widzów

Konwencja wyborcza Grzegorza Watychy i komitetu Nasze Miasto

Przyszłość Powiatu Nowotarskiego przedstawia

Biały Miś - jeden i tylko jeden, prawdziwy

Podhalańczycy pod Giewontem

Kto krzyż odgadnie, ten nie upadnie

Przedszkolaki na stoku

Karnawał na Śniegu czyli Mali Śwarni na natach

Ach co to był za bal

Grupa exMaanam w Nosalowym Dworze

Pnioki, Krzoki, Ptoki

Obrazy Natalii Kuropki w "Kmicicu"

Kolędowanie Martyny Kasprzyckiej i Macieja Czemplika

Hanna Zbyryt u Ojców Jezuitów na Górce

Mateusz Ziółko dla Centrum Pomocy Dzieciom

Kolędowanie z "Krywaniem"

Szkolne urodziny w "Kmicicu"

Zobacz pozostałe galerie