Zbrodnie nie dają o sobie zapomnieć. Konkurs dla czytelników

Choć promowana jest jako powieść łącząca w sobie wątki sensacji i kryminału, nie da się jej czytać nie wiedząc, przynajmniej z grubsza, czym była rzeź wołyńska. Warto też przeczytać przynajmniej jeden wywiad z autorką, której temat ten jest szczególnie bliski. Bo to, co w nich mówi, to niejednokrotnie niemal słowo w słowo cytaty z jej książki. Poznanie dramatycznych faktów z życia jej bliskich wyjaśnia przy tym wybór tematu powieści - osi, na jakiej oparła swoją historię. Pisze o tym, o czym relacje ma z pierwszej ręki. Jednakże podkreśla, że jest już zmęczona Wołyniem, chciałaby iść dalej, budować relacje polsko-ukraińskie.
"Wołyńska gra" z pewnością skupia wszystkie te jej emocje. Być może jest dla niej przy okazji rodzajem katharsis. Ciężko nie odnieść takiego wrażenia, kiedy się ją czyta. Główna bohaterka - Jagoda, w odczuciu czytelnika, który choć na chwilę wszedł do świata autorki, to wypisz wymaluj jej alter ego. Trzydziestoparolatka mieszkająca w Warszawie, która odcina się od rodzinnej martyrologii. Nie chce żyć Wołyniem, nie chce być wieczną ofiarą historii. Chce żyć własnym życiem, nieobarczonym strachem, ciężkimi wspomnieniami, wiecznym rozdrapywaniem ran. Bo kogo dziś obchodzi Wołyń? Tylko tych, którzy go przeżyli. Przynajmniej tak jej się wydaje. Niestety, nic bardziej mylnego. Przekonuje się o tym, kiedy 11 lipca na warszawskiej Ochocie umiera młody mężczyzna, założyciel Fundacji Ludobójstwa na Kresach, dla którego ta sprawa była czymś więcej niż tylko tragedią z dawnych lat. I można by tę śmierć uznać za przypadek, gdyby nie dziwna ukraińska karta do gry, którą znajduje w jego papierach przyjaciel - Karol, tak się składa, współpracownik Jagody. To właśnie on podejmuje się misji dostarczenia teczki z papierami po zmarłym do Sanoka, gdzie przejąć ją ma współpracownik fundacji - Włodek. Jagoda daje się wciągnąć w tę historię i - trochę plując sobie w brodę - ląduje z Karolem i jego dziewczyną niedaleko wschodniej granicy. Nie będąc przy tym świadomą, że kilka kolejnych dni okaże się dla niej grą o życie.