2021-10-04 10:00:00

#UwolnićPoczobuta

Sam przeciw systemowi

"Siła Andrzeja jest w tym, że jest gotów cierpieć" - pisze o Andrzeju Poczobucie do Tygodnika Podhalańskiego Paweł Mażejka, dziennikarz z Grodna, który ma za sobą wyrok za tekst w zdelegalizowanej "Pahoni" o tym, jakiego chciałby prezydenta. Tak zaczyna się tekst tekst, który odnaleźliśmy w Tygodniku sprzed 10 lat. Wtedy Andrzej Poczobut też siedział w więzieniu. Dziś, gdy Poczobut znowu znalazł za kratami warto przeczytać tamtą publikację. Polecamy. Cofnijmy się do 2011 roku.

W języku polskim jest mocne powiedzenie „iść na całość”. To oznacza podejmować decyzję, kierując się sumieniem, własnym honorem, godnością i pamięcią przodków. Bez kalkulacji, co i ile się uzyska, czy okrzykną później bohaterem, czy wariatem. Andrzej Poczobut „poszedł na całość” - działa konsekwentnie i w tym jego siła. Drwi ze służb specjalnych, doprowadzając je do szału. Poczobut uważa, że obywatel Białorusi ma prawo pracować jako dziennikarz. Uczciwie wykonuje swój zawód. Odmawia odpowiedzi na pytania śledczych, ponieważ zna swoje prawa i wie, jak na Białorusi „robią się” sprawy. Uważa, że w takim systemie jak nasz i w takich procesach politycznych, które obserwujemy, nie można chować się za tajemnicą śledztwa. Jesteśmy zobowiązani mówić o przesłuchaniach, bo w ten sposób możemy uratować innych. Poczobut nie podpisał oświadczenia o nierozpowszechnianiu treści przesłuchania i dlatego całą jego rozmowę z KGB-istą znamy do ostatniego słowa.

Gdy przeciwko Poczobutowi wszczęto postępowanie karne, mógł złagodzić wymowę swoich artykułów, nie narażać się, jak zrobiłoby u nas wielu w takiej sytuacji. Mógł też wyjechać i nie zostałby za to osądzony przez rodaków. Ale on z uśmiechem odrzucił taką opcję, bo jest wolnym człowiekiem i uważa, że nikt nie ma prawa wyrzucać go z Ojczyzny. Poczobut miał wybór - pozostać do rozpoczęcia procesu na wolności, ale codziennie „odwiedzać” KGB i być gotowym do „odwiedzenia” go w domu. Jednak nie zgodził się na to, co doprowadziło władze do szału. Siła obecnej władzy polega na zastraszaniu ludzi, ale Poczobut nie dał się zastraszyć, dewaluując tym samym moc rządzących.

Pomimo że wszczęto przeciwko niemu postępowanie, wciąż pisze artykuły do „Gazety Wyborczej”, jak np. „Łukaszenka jako terrorysta”. A zasadą Poczobuta jest nie rozmawiać z terrorystami, tylko ich atakować. Poczobut, jak i my wszyscy, jest zakładnikiem tego reżimu, ale on domaga się nierozmawiania z terrorystami. Dobrze wie, że podczas takich operacji mogą ucierpieć zakładnicy. I siła Andrzeja jest w tym, że jest gotów cierpieć. Właśnie tym różni się od nas wszystkich, wołających: „idźmy na całość”, ale w ostatnim momencie znajdujących usprawiedliwienie, aby skapitulować. Poczobut idzie do końca, ponieważ z terrorystami się nie rozmawia. Poczobut jest wolny, jak niewielu na Białorusi, bo gdy mieszkasz w więzieniu, to wolność może być tylko w tobie.

Poczobut mógł po prostu czekać na proces, siedzieć w Grodnie i spodziewać się sprzyjającej sytuacji politycznej, kolejnych rozmów kuluarowych między Warszawą a Mińskiem, których w ciągu ostatnich lat było wiele. I całkiem możliwe, że pewnie zostałby uwolniony, jak już niejednokrotnie się zdarzało. Będąc liderem polskiej mniejszości na Białorusi, Poczobut wie, że był i jest celem negocjacji. I dzisiaj wiedząc, że za nim stoi Warszawa, jego proces może być głośniejszy, niż sprawy wielu innych więźniów politycznych. Jednak Poczobut jest przeciwnikiem handlu zakładnikami, bo jeżeli oficjalna Warszawa może „wykupić” jego, to oznacza, że „sprzeda” kogoś innego. Polak Andrzej Poczobut dopija ten białoruski kielich do dna.

Jego działania są nieracjonalne: po co samemu dać się aresztować, po co prowokować władze? Ale do czego ów racjonalizm może doprowadzić? Kandydat na prezydenta Jarosław Romańczuk przeczytał swoje słynne oświadczenie w reżimowej telewizji z pobudek racjonalnych - nie chciał wylądować w więzieniu i chciał, żeby na wolność wyszedł jego kolega Anatol Labiedźka. Kandydat na prezydenta Aleś Michalewicz „bawił się” z KGB-istami też z przyczyn racjonalnych - chciał wyjść na wolność. Poczobut taką „racjonalność” odrzuca, a przecież ma dwójkę dzieci. Czas pokaże, kto tu miał rację. Poczobut wystąpił przeciwko stosowaniu półśrodków - chcecie sądzić, proszę bardzo, macie prawo do swojego sądu; chcecie niszczyć - niszczcie, ale zobaczymy, kto kogo. Bronią Poczobuta jest prawda historyczna i ludzka godność.

Poczobut to twardy orzech. Jego determinują tysiące niegdysiejszych mieszkańców Grodzieńszczyzny - antykomunistów, którzy nigdy nie uznali na swojej ziemi władzy radzieckiej i wiedząc, co ich czeka, wybrali drogę bezkompromisowej walki. Poczobut zna ich nazwiska, życiowe zasady, ich wiarę i los jak nikt inny. Historia oporu antyradzieckiego, którą bada, stała się dla niego sprawą życia. Poczobut był gotów pójść do więzienia, ponieważ dla obrony własnych poglądów nie ma granic. W grodzieńskim więzieniu jest dziś sam przeciwko systemowi, przeciwko „ludziom w czarnych maskach”. To jest odważny wybór, bo to jest właśnie ta granica, kiedy żona, dzieci, rodzice, własne życie odchodzą na dalszy plan.

Paval Mazhejka,

dziennikarz telewizji Biełsat

(tłumaczenie Dzmitry Hurnievich, Białoruska Służba Polskiego Radia)

Paweł Mażejka

Tygodnik Podhalański 22/2011

Reklama

Komentarze Facebook

Powyższe komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu społecznościowego Facebook.
Redakcja 24tp.pl nie wpływa na treść oraz nie odpowiada za wpisy dokonane przez użytkowników portalu Facebook.

#UwolnićPoczobuta

Sam przeciw systemowi

Żółty żonkil nadzieją dla hospicjum

Złote, srebrne i brązowe medale dla karateków

Wychowanie fizyczne na nartach

Kraków - Zakopane - 50 lat elektryfikacji linii kolejowej

Powiatowa Gala Stypendialna w Teatrze Witkacego

Górskie serki i pasterskie dzwonki

Fenomen szopki krakowskiej

Nagrodzeni zasłużeni dla Kościeliska

Tatry dla krwiodawców i nie tylko

Joanny Wnuk-Nazarowej opowieść o Henryku Mikołaju Góreckim

Jubileuszowe spotkanie krwiodawców w Witkacym

Wymiana desek z Sopotem za nami, sezon zimowy otwarty

Nocne niebo na Stacji Kultura Zakopane

Kapitan Barbara Grocholska-Kurkowiak ma ciepły dom

Podhalańskie mamuty i astronauci z Gliczarowa

Wielkie Forum Samorządowe pod Giewontem

Grecko-chrześcijańskie tropy pod Giewontem

Dom Pamięci w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem

Tu króluje rzeźba, "Jutrzenka", sala po prawej

Na osnowie czasu, czyli pół wieku Małgorzaty Kowalczyk

Agata Kowal w "Jutrzenkowej" Galerii ARTPARK

Okno pogodowe nad Morskim Okiem

Morskie Oko w komiksie

Po ślubowaniu i pasowaniu

Odkopywanie Zakopanego w Hyrnym

Pamiętają o Tischnerze, pamiętają o Szymanowskim

Szpulki w Jutrzence

Z Placu Niepodległości na podhalańskie drogi

Maciej Pinkwart i Kapela Hanki Wójcik w Kombinacie

Jak górali z Tatr wygnali, żeby stworzyć TPN

Zobacz pozostałe galerie