2022-05-20 10:00:00

Białcanie

Perfekcja na trzy głosy

Przypominamy dziś tekst o sympatycznych "Białcanach" z 2015 roku. Powspominajmy.

W Rzymie ich występ wycisnął niejednemu łzy, po solówce w „Mam talent” ujek Józek rozdawał autografy. Zespół „Białcanie” łączy nie tylko wspólna pasja i wspomnienia. Zgodnie przekonują, że są jedną wielką rodziną.

Najpierw byli „Mali Białcanie”, zespół założony w 1984 r. przez Stanisława Zagatę i Józefa Nowobilskiego Pipisia. Kiedy kolejni toniecnicy wydorośleli i ani myśleli, żeby przestać się spotykać i tańczyć wspólnie, powstał zespół młodzieżowy „Białcanie”. Dziś jest nie do końca młodzieżowy, bo ciągle w nim występuje choćby Stanisław Stasik „Krzocek”, któremu stuknęło już siedem dziesiątek, czy Józef Budz Miescorz, który mimo 60 lat nadal tryska energią i wigorem. Swoim tańcem i śpiewem uwiódł podczas niedawnego programu „Mam talent” samą Agnieszkę Chylińską.

W zeszłym roku zespół wziął udział w programie TVN i choć przez półfinał przeszedł jak burza, górale z Białki Tatrzańskiej zrezygnowali z wyjazdu do Warszawy i dalszej rywalizacji, bo stwierdzili, że ważniejsze dla nich są przygotowania do zakopiańskiego Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich. Wybór był słuszny, a nagrodą zdobycie wymarzonej „Złotej Ciupagi”. Po przygodzie z TVN został filmik na YouTube.

Obydwoma zespołami kierują Teresa i Stanisław Remiaszowie, a instruktorem jest Janina Paluch-Wacław. Od niedawna pod ich pieczą jest jeszcze trzecia grupa, przedszkolna, dzieci w wieku od 3 do 5 lat, które pod okiem pani Janiny uczą się kroków i obycia na scenie. - To ciężka praca, ale i satysfakcja olbrzymia, kiedy takim maluchom zaczyna wychodzić taniec i śpiew, kiedy zaczynają rozróżniać ozwodną czy potrafią się zwyrtać - mówi ich instruktorka.

Pozostałe dwa zespoły spotykają się na próbach w piątki - najpierw „Mali Białcanie”, a po nich starsi. - Ale zazwyczaj na próbie się nie kończy, idziemy do karczmy, żeby sobie jeszcze wspólnie pośpiewać, pobyć ze sobą, bo lubimy razem spędzać czas, jesteśmy zżyci, łączą nas więzy przyjacielskie, wręcz rodzinne - przekonuje Karolina Wacław. Dziś rodzina „Białcan” jest już dość spora - dorosły zespół liczy ok. 30 osób, dziecięcy - 50 osób, a do tego jest ok. 20 maluchów w „przedszkolnym” zespole. Nierzadko tak, jak w przypadku Wacławów, Remiaszów czy Furczoniów, w zespole tańczy już drugie pokolenie. Bycie w zespole to próby, występy na festiwalach i różnych koncertach. Ale i czas, by uświetnić swoim śpiewem i muzyką nabożeństwa w swojej rodzinnej miejscowości.

„Białcanie” dbają też o zachowanie tradycji, pamięć o zapomnianych obrzędach czy przyśpiewkach. Stąd programy przypominające tradycyjne góralskie wesele czy zwyczaje towarzyszące pruckom. - Zbieramy i zapisujemy też od najstarszych białczan dawne przyśpiewki i wplatamy je w nasze programy - podkreśla Józef Budz Miescorz, który w latach 90. przez jakiś czas prowadził zespół. Janina Paluch-Wacław przypomina, że Białka Tatrzańska miała swoją charakterystyczną, rozpoznawalną nutę z ozdobnikami i zaśpiewami, którą zespół także stara się przypominać. Wyróżnikiem „Białcan” jest też opanowany do perfekcji śpiew na trzy głosy.

Bycie w zespole to także liczne wyjazdy, sposób na zobaczenie różnych zakątków Polski i świata. „Białcanie” występowali na scenach Grecji, Bułgarii, Szkocji, Czarnogóry i wielu innych krajów. Każdy wyjazd to jeszcze większa integracja i więcej wspólnych wspomnień. - Nie zawsze warunki są wymarzone, w Szkocji mieszkaliśmy w 10-osobowych pokojach, z jedną wspólną łazienką. Nikt nie narzekał, potrafimy przebywać w spartańskich warunkach i radzić sobie, to także dzięki temu, że jesteśmy bardzo zgrani - podkreśla Karolina.

Jak te więzi są mocne, pokazują wydarzenia po śmierci Mateusza Remiasza, który we wrześniu zeszłego roku zginął tragicznie we Frydmanie. W sali, gdzie odbywają się próby, wisi zdjęcie chłopaka, a przed każdą z prób odwiedzają grób na pobliskim cmentarzu. Wmurowana w nagrobek ciupaga także ma związek z zespołem. - Mateusz był w zespole 10 lat, był „duszą” całego towarzystwa. Zawsze bardzo pomocny, angażował się we wszystko. Jego śmierć była dla wszystkich wstrząsem - opowiada pani Janina. Mateusz - jak każdy z mężczyzn w zespole - miał swoją ciupagę. Podczas pierwszej próby, zaraz po jego śmierci, chłopcy ćwiczyli taniec zbójnicki.

- Zbyszkowi obluzowała się ciupaga, więc wziął tę Matusza. Lekko się z kimś tyrknął i ciupaga, jej drewniany trzon rozszczepił się na dwie połówki - opowiada jeden z chłopaków. - To była nowa, mocna ciupaga, jesionowy trzonek czasem się może obluzować, ale żeby tak się rozszczepił, to nigdy czegoś takiego nie widziałem - podkreśla Józef Budz Miescorz, doświadczony tancerz. To zdarzenie wszystkim zapadło w pamięć. Ciupagę przekazali rodzicom Mateusza, a ci wmurowali ją w pomnik na cmentarzu. - Mateusz jest nadal z nami, czujemy jego obecność - podkreślają zgodnie.

Beata Zalot

Tygodnik Podhalański 14/2015

Reklama

Komentarze Facebook

Powyższe komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu społecznościowego Facebook.
Redakcja 24tp.pl nie wpływa na treść oraz nie odpowiada za wpisy dokonane przez użytkowników portalu Facebook.

Białcanie

Perfekcja na trzy głosy

Przypominamy dziś tekst o sympatycznych "Białcanach" z 2015 roku. Powspominajmy.

Złote, srebrne i brązowe medale dla karateków

Wychowanie fizyczne na nartach

Kraków - Zakopane - 50 lat elektryfikacji linii kolejowej

Powiatowa Gala Stypendialna w Teatrze Witkacego

Górskie serki i pasterskie dzwonki

Fenomen szopki krakowskiej

Nagrodzeni zasłużeni dla Kościeliska

Tatry dla krwiodawców i nie tylko

Joanny Wnuk-Nazarowej opowieść o Henryku Mikołaju Góreckim

Jubileuszowe spotkanie krwiodawców w Witkacym

Wymiana desek z Sopotem za nami, sezon zimowy otwarty

Nocne niebo na Stacji Kultura Zakopane

Kapitan Barbara Grocholska-Kurkowiak ma ciepły dom

Podhalańskie mamuty i astronauci z Gliczarowa

Wielkie Forum Samorządowe pod Giewontem

Grecko-chrześcijańskie tropy pod Giewontem

Dom Pamięci w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem

Tu króluje rzeźba, "Jutrzenka", sala po prawej

Na osnowie czasu, czyli pół wieku Małgorzaty Kowalczyk

Agata Kowal w "Jutrzenkowej" Galerii ARTPARK

Okno pogodowe nad Morskim Okiem

Morskie Oko w komiksie

Po ślubowaniu i pasowaniu

Odkopywanie Zakopanego w Hyrnym

Pamiętają o Tischnerze, pamiętają o Szymanowskim

Szpulki w Jutrzence

Z Placu Niepodległości na podhalańskie drogi

Maciej Pinkwart i Kapela Hanki Wójcik w Kombinacie

Jak górali z Tatr wygnali, żeby stworzyć TPN

Tatrzańskie Chichoty, czyli z wizytą na plenerze im. Anny Górskiej

Zobacz pozostałe galerie