Z archiwum

Bez smykałki do ogródka. Ludźmierskie Urszulanki.

Reklama

Siostra Małgorzata wróciła z katechezy, s. Danuta jak zawsze wszystko musi udokumentować i biega z aparatem, a Teresa właśnie skończyła oprowadzać grupę z Filipin. Dziś, na niedzielę mamy dla Państwa tekst Jaśka Głąbińskiego z 2015 roku, który opowiedział nam o ludźmierskich Urszulankach.

Ludźmierskie urszulanki pomimo nawału pracy są pełne radości i optymizmu, Bożego optymizmu. - Wszak jesteśmy urszulankami, trzymamy się ducha naszej założycielki, czyli uśmiechniętej św. Urszuli Ledóchowskiej - mówi s. Małgorzata, a wszystkie skwapliwie potakują. I zaznaczają, że takie samo zdanie ma siostra Beata, która akurat musiała wyjechać. Minęło już 27 lat, odkąd siostry zadomowiły się u Królowej Podhala. - W Ludźmierzu pracuję już w sumie 10 lat. Zajmuję się oprowadzaniem grup, których po wizycie św. Jana Pawła II w 1997 r. mamy tutaj coraz więcej. Są nawet, że tak powiem, egzotyczni pielgrzymi, jak choćby z Filipin - opowiada s. Teresa. Wszystkie siostry bardzo dobrze wspominają pracę ze zmarłym rok temu wieloletnim kustoszem sanktuarium ks. prałatem Tadeuszem Juchasem.

Teczki od kustosza

- Kiedyś ks. Tadeusz przyniósł pełno teczek z różnymi nieuporządkowanymi papierami i poprosił, abym to wszystko jakoś ogarnęła. Czego tam nie było! A to sprawozdania z wizyty Biura Ochrony Rządu przed papieską pielgrzymką, a to relacje z gazet, a to programy, scenariusze uroczystości, a i korespondencja... Mam na pewno swój udział w porządkowaniu naszego pięknego archiwum - cieszy się s. Teresa. Dodaje, że proboszcz miał świadomość, iż to wszystko składa się na wielką historię tego miejsca. Ks. Tadeusza często trzymały się też żarty. Jedna z sióstr bardzo bała się proboszczowskiego psa, wilczura Ajaksa, i zapamiętać jego imienia. W końcu, któregoś dnia chciała się pochwalić ks. proboszczowi i wypaliła: „Przełamałam się i pogłaskałam „Juhasa”. Z iskierką w oku ks. proboszcz zapytał: „I co, nie ugryzł?” - On nas nauczył porządnej organizacji, każda wie, co do niej należy - zapewnia s. Danuta. To ona pierwsza „donosi” przez media, co ciekawego dzieje się w parafii, odpowiada bowiem za stronę internetową sanktuarium, pomaga w redakcji gazetki parafialnej, ma dobry kontakt z dziennikarzami. - Przyznam szczerze, że często po prostu jestem bardzo zmęczona, ale wydaje mi się, że w internecie najważniejsze jest to, by notatka pokazała się jak najszybciej i niosła ze sobą przesłanie - stwierdza s. Danuta. Zaraz jednak przypomina słowa św. Urszuli. Mawiała ona, że jak siostra zakonna nie kładzie się spać zmęczona, to znaczy, że dzień, który przeżyła, był stracony.

Lubią pierogi ruskie

Obecna ekipa urszulanek z Ludźmierza przyznaje szczerze, że zaniedbała trochę zakonny ogródek. Nie tylko z braku czasu i nadmiaru obowiązków. - Po prostu żadna z nas nie ma do tego smykałki, nasze poprzedniczki - to dopiero miały hodowlę warzyw i owoców. Ja tylko ziemię na kompoście trochę przekopałam, żeby chwastami nie pozarastała - śmieje się s. Teresa. Za to bardzo dobrze gotują i chętnie dzielą się jedzeniem z gośćmi, których zapraszają do swojego domu. A wśród nich bywał także kard. Franciszek Macharski, abp Wacław Depo, bp Ignacy Dec, bp Paweł Socha. Pod koniec maja, kiedy przypada wspomnienie św. Urszuli Ledóchowskiej, z życzeniami do sióstr dzwoni zawsze emerytowany metropolita krakowski. - Ucina sobie z nami zawsze długą pogawędkę - zapewniają siostry. - Siostry nie są wymagające, ale wiem, że lubią a to pierogi ruskie, a to naleśniki - mówi s. Teresa. Dumnie dodaje, że jest odpowiedzialna za przygotowanie Mszy św. w samo południe w ludźmierskiej bazylice. Bo praca w zakrystii, oprócz oprowadzania pielgrzymów i katechezy, to główne zadanie urszulanek posługujących u Gaździny Podhala. Okna sióstr wychodzą na parking przy sanktuarium. Szybko więc służą pomocą pielgrzymom, ale i osobom, które chcą coś załatwić. Siostra Danuta pomaga w kancelarii parafialnej. Doskonale zna włoski, więc chętnie bierze na siebie również oprowadzenie pielgrzymek z tamtej części Europy. - Może wypadałoby nam się podszkolić z angielskiego, a nie tylko korzystać z przygotowanego tekstu - dorzuca s. Teresa. - Siostrze Teresie to chyba św. Florian pomaga oprowadzać grupy, bo ona naprawdę umie lać wodę. Do każdej grupy mówi w inny sposób - śmieje się s. Małgorzata, przełożona domu.

Uśmiech za niedopowiedzenia

To właśnie ona odpowiada za ludźmierski Eucharystyczny Ruch Młodych. Już cieszy się z wyjazdu z kilkunastoosobową grupą do Sieradza, na młodzieżowe ogólnopolskie spotkanie modlitewne ERM. Prowadzi też parafialną scholkę, niemal zawsze, idąc na spotkanie z dziećmi i młodzieżą, zarzuca na plecy gitarę. Przełożona pamięta, aby mimo natłoku zajęć i obowiązków (ciągle dochodzą jakieś nowe, nieprzewidziane) ludźmierska wspólnota sióstr urszulanek spotykała się kilka razy w ciągu dnia w swojej domowej kaplicy na wspólnej modlitwie. - Oczywiście, że są między nami spięcia, ale na modlitwie emocje opadają. Wiemy, że jesteśmy sobie nawzajem darem, musimy się pięknie różnić i uśmiechem odpłacać - puentują naprawdę pełne radości ludźmierskie urszulanki. W ich sercach to są dopiero ogródki pełne miłości!

Tekst i fot.: Jan Głąbiński

Tygodnik Podhalański 23/2015

Reklama

Komentarze Facebook

Powyższe komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu społecznościowego Facebook.
Redakcja 24tp.pl nie wpływa na treść oraz nie odpowiada za wpisy dokonane przez użytkowników portalu Facebook.

Z archiwum

Bez smykałki do ogródka. Ludźmierskie Urszulanki.

Szkolnie i kolędowo

Zaglądamy do Czerwonego Dworu

Jedla z koncertem w Atmie

Żółty żonkil nadzieją dla hospicjum

Złote, srebrne i brązowe medale dla karateków

Wychowanie fizyczne na nartach

Kraków - Zakopane - 50 lat elektryfikacji linii kolejowej

Powiatowa Gala Stypendialna w Teatrze Witkacego

Górskie serki i pasterskie dzwonki

Fenomen szopki krakowskiej

Nagrodzeni zasłużeni dla Kościeliska

Tatry dla krwiodawców i nie tylko

Joanny Wnuk-Nazarowej opowieść o Henryku Mikołaju Góreckim

Jubileuszowe spotkanie krwiodawców w Witkacym

Wymiana desek z Sopotem za nami, sezon zimowy otwarty

Nocne niebo na Stacji Kultura Zakopane

Kapitan Barbara Grocholska-Kurkowiak ma ciepły dom

Podhalańskie mamuty i astronauci z Gliczarowa

Wielkie Forum Samorządowe pod Giewontem

Grecko-chrześcijańskie tropy pod Giewontem

Dom Pamięci w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem

Tu króluje rzeźba, "Jutrzenka", sala po prawej

Na osnowie czasu, czyli pół wieku Małgorzaty Kowalczyk

Agata Kowal w "Jutrzenkowej" Galerii ARTPARK

Okno pogodowe nad Morskim Okiem

Morskie Oko w komiksie

Po ślubowaniu i pasowaniu

Odkopywanie Zakopanego w Hyrnym

Pamiętają o Tischnerze, pamiętają o Szymanowskim

Szpulki w Jutrzence

Zobacz pozostałe galerie