Z archiwum

Zakręcony w przestrzeni

Reklama

Bywa, że startuje na paralotni z okolic Żywca, a kilka godzin później telefonuje do żony, że wylądował właśnie w Bieszczadach. Darka ciągle nosi. Coraz wyżej i coraz dalej.

Żona już się przyzwyczaiła do pasji Darka - do ciągłych wypadów z paralotnią i do dźwięku perkusji, która często rozbrzmiewa ich w domu. Latanie zawsze go pociągało, mieszkał niedaleko nowotarskiego lotniska, więc od najmłodszych lat z kolegami wyprawiali się na drugą stronę Dunajca, by z bliska popatrzeć na samoloty. - Kiedyś nawet, jak miałem 10 lat, pomagaliśmy czyścić szybowiec i potem pilot za to zabrał nas na wspólny lot - wspomina. Paralotnią zaraził go straszy brat, który kiedyś zabrał go na Snozkę. - To była taka zabawa paralotnią przy ziemi - opowiada. Miał wtedy 18 lat. Pięć lat później kupił sobie już własny sprzęt, skończył kurs paralotniowy i zaczął latać w wolnym czasie. Dużo czytał na ten temat. Poważne loty i pierwsze wyniki - jak podkreśla - przyszły w 2006 r. - Zaczęły mnie interesować przeloty, czyli loty na konkretnym odcinku - tłumaczy. Zaczął też startować w zawodach.

Paralotnia podobnie jak szybowiec nie ma napędu, potrzebna jest więc odpowiednia termika. Trzeba znaleźć komin termiczny, który wynosi na wysokość. - Pamiętam jak pierwszy raz (złapałem) taki komin na Snozce i wyniosło mnie w górę, przestraszyłem się, - wspomina. - Potem przestałem się bać wysokości, zobaczyłem, że z noszenia można wyjść - mówi. - Chyba, że jest burza, wtedy jest niebezpiecznie. Doświadczyłem tego w Alpach. Chmury burzowe zassały mnie i pociągnęły w górę. Są techniki uciekania z kominów i wytracania prędkości, ale to już wyższa szkoła jazdy - mówi doświadczony paralotniarz. Podkreśla, że nie lubi ryzykować, stara się podejmować bezpieczne decyzje. Zaczął coraz bardziej wgłębiać się w temat. - I w pewnym momencie dotarło do mnie, że w powietrzu jest niesamowita energia, że można robić niesamowite rzeczy. Kiedy zacząłem doświadczać tego na własnej skórze, było to piękne uczucie, z niczym nieporównywalne - mówi.

Szybko zaczął osiągać coraz lepsze wyniki na zawodach, Piął się w górę w tabelkach. Przez trzy lata pod rząd wygrywał w Polsce zawody przelotowe, w których lata się przez cały sezon i na końcu sumuje punkty. Został też mistrzem Polski w zawodach organizowanych przez Aeroklub Polski, w których zawodnicy dostają identyczne zadania i przez kilka dni rozgrywają różne konkurencje. Za swój największy sukces uważa przelot w maju 2012 r. z Tatrzańskiej Łomnicy po zamkniętej trasie trójkąta (meta jest w tym samym miejscu co start - to tzw. trójkąt FAI). Przeleciał wtedy 198 km. Lot trwał 7 godzin.

W Anholtz we włoskich Alpach zrobił po trójkącie 265 km, co jest nieoficjalnym rekordem Polski. Lot trwał prawie 10 godzin. Jego najdłuższy lot, również w Alpach trwał 11 godzin. - Po takim locie czuje się ogromne zmęczenie, cały czas trzeba w powietrzu być skupionym. Termika alpejska jest bardzo żwawa, trzeba się pilnować cały czas - podkreśla. Najwyższy lot również zaliczył w Alpach. Wzniósł się na wysokość 4,2 tys. metrów. Marzy, by pobić rekord świata w tandemie w trójkącie zadeklarowanym. W tym roku razem z naszą redakcyjną koleżanką - Zosią Szwajnos podjęli pierwszą próbę, ale pogoda pokrzyżowała im plany. W przyszłym roku będą próbować ponownie. Przyznaje, że w powietrzu miewał sytuacje groźne, kiedy uciekał przed burzą, a czasem bywało śmieszne. - Parę razy wisiałem na drzewach. Kiedyś zawisłem na drzewie na Jarmucie koło Szczawnicy. Jakoś się wykaraskałem, (skrzyło zostało na koronie drzewa, a ja poszedłem szukać kolegów, żeby mi pomogli ściągnąć sprzęt). Wracam, a jakiś facet ścina siekierą leszczynę, na której jest moja lotnia. Krzyczę, żeby tego nie robił i wtedy ugryzł mnie jego pies - wspomina. - No, tak, czasem lot paralotnią może zakończyć się pogryzieniem przez czworonoga - śmieje się.

Jakie trzeba mieć predyspozycje, żeby uprawiać paralotniarstwo? - Potrzebna jest wiedza, zdrowy rozsądek, trzeba też umieć szybko podejmować decyzje - wymienia. - I trochę ten sport przypomina szachy - trzeba przewidywać krok do przodu - dodaje. - Chyba, że ogranicza się do prostych lotów z górki. Do tego, że Darek czasem nie wraca na noc, żona musiała się przyzwyczaić. Wie że męża czasem może ponieść i nagle znajdzie się w innej części Polski, albo za granicą. To znaczy się, że miał lot z wiatrem. Kiedyś pojechał ze sprzętem w Beskid Żywiecki. Wystartował rano z góry Żar, a wylądował w Bieszczadach, w okolicy Kamańczy. Na szczęście niedaleko była rodzina, u której mógł się przespać. Ale na drugi dzień trzeba było wrócić i jechać po samochód w okolice Żywca. Kiedyś sama latała z mężem. Odkąd na świecie jest Jasio, zostaje z nim na ziemi. Na razie syn ma 14 miesięcy, ale tata po cichu liczy, że kiedyś Jasiu podzieli jego pasję. Choć jak podkreśla, nie będzie naciskał.

- To nie jest bardzo drogi sport. Bezpieczną używaną paralotnię można kupić już za 1 tys. euro. Nie ma kosztów z holowaniem jak przy szybowcu. Wsiadam w samochód lub autobus i jadę na górkę. To najprostszy sposób uprawiania lotniczego sportu - przekonuje. Dziś loty paralotnią są tym bardziej bezpieczne, że lata się ze spadochronem zapasowym, pomagają również takie przyrządy jak GPS i variometr, który wskazuje wznoszenia. Dla Darka paralotnia to temat rzeka. Można z nim o tym porozmawiać, siedząc na fotelu przed lustrem.... Bo na co dzień Darek jest fryzjerem w jednym z nowotarskich salonów przy ul. Waksmundzkiej.

Beata Zalot

Tygodnik Podhalański 40/2015

Reklama

Komentarze Facebook

Powyższe komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu społecznościowego Facebook.
Redakcja 24tp.pl nie wpływa na treść oraz nie odpowiada za wpisy dokonane przez użytkowników portalu Facebook.

Z archiwum

Zakręcony w przestrzeni

Bywa, że startuje na paralotni z okolic Żywca, a kilka godzin później telefonuje do żony, że wylądował właśnie w Bieszczadach. Darka ciągle nosi. Coraz wyżej i coraz dalej.

Rzeźby Berbeki i obrazy Zaborowskiego w Witkacym

Szkolnie i kolędowo

Zaglądamy do Czerwonego Dworu

Jedla z koncertem w Atmie

Żółty żonkil nadzieją dla hospicjum

Złote, srebrne i brązowe medale dla karateków

Wychowanie fizyczne na nartach

Kraków - Zakopane - 50 lat elektryfikacji linii kolejowej

Powiatowa Gala Stypendialna w Teatrze Witkacego

Górskie serki i pasterskie dzwonki

Fenomen szopki krakowskiej

Nagrodzeni zasłużeni dla Kościeliska

Tatry dla krwiodawców i nie tylko

Joanny Wnuk-Nazarowej opowieść o Henryku Mikołaju Góreckim

Jubileuszowe spotkanie krwiodawców w Witkacym

Wymiana desek z Sopotem za nami, sezon zimowy otwarty

Nocne niebo na Stacji Kultura Zakopane

Kapitan Barbara Grocholska-Kurkowiak ma ciepły dom

Podhalańskie mamuty i astronauci z Gliczarowa

Wielkie Forum Samorządowe pod Giewontem

Grecko-chrześcijańskie tropy pod Giewontem

Dom Pamięci w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem

Tu króluje rzeźba, "Jutrzenka", sala po prawej

Na osnowie czasu, czyli pół wieku Małgorzaty Kowalczyk

Agata Kowal w "Jutrzenkowej" Galerii ARTPARK

Okno pogodowe nad Morskim Okiem

Morskie Oko w komiksie

Po ślubowaniu i pasowaniu

Odkopywanie Zakopanego w Hyrnym

Pamiętają o Tischnerze, pamiętają o Szymanowskim

Zobacz pozostałe galerie