Krościeńskie „qui pro quo”

Wystarczy przywołać obrazy najbardziej znane i, tak się składa, najbardziej odpowiadające zaistniałej tym razem sytuacji: kultowy „Miś” i zaraz dalej w chronologii wydarzeń: „Kapitan Sowa na tropie”, „Poszukiwany, poszukiwana” i w konkluzji „Co mi zrobisz jak mnie złapiesz”. Kto zatem w krościeńskiej majowej rzeczywistości jest Misiem, kto jest na tropie, kogo poszukują i w końcu kto pokazuje figę, rzucając na odchodne: „co mi zrobisz jak mnie złapiesz?”. Nie wdając się w szczegóły, bohaterem całej sytuacji stał się funkcjonujący sobie od lat w najlepsze krościeński jarmark. Nie od dziś wiadomo, że w poniedziałki od wczesnych godzin porannych przy ulicy, jak sama nazwa wskazuje Targowej oraz na przyległym parkingu, odbywa się targ, zwany potocznie jarmarkiem. Mało kto pewnie z kupujących, czy też tylko odwiedzających ten przybytek lokalnego społecznego biznesu zastanawia się, jak ów interes działa od strony formalnej. Okazuje się, że sprawa jest bajecznie prosta, jak, nie przymierzając przysłowiowa konstrukcja cepa. Gmina pobiera opłatę i możesz człowieku sprzedawać co tylko żywcem zapragniesz, prawem jest dozwolone, a wolny rynek łaskawie obdarzy popytem. Jakież zdziwienie musiało się więc pojawić na twarzach handlujących w postmajówkowy poniedziałek, kiedy uzbrojeni w mundury i bloczki mandatowe funkcjonariusze krościeńskiego komisariatu policji wkroczyli do akcji i zaczęli wlepiać kary finansowe za handel… w niedozwolonym miejscu. Zatem ktoś zapłacił za pozwolenie na rozłożenie swojego straganu, a następnie karę (wyższą ma się rozumieć niż opłata targowa) za… rozłożenie własnego straganu w niedozwolonym miejscu. Wydaje się, że na tej całej sprawie kupcy wyszli jak Zabłocki na mydle. Trzeba postawić pytanie: czy teren jarmarku odbywającego się tylko i włącznie w poniedziałki jest określony formalnie czy zwyczajowo? Czy, jeżeli nie od dziś wiadomo, że w poniedziałki cała ulica Targowa zastawiona jest stoiskami handlowymi, oznacza to, że teren ten jest uznany formalnie czy też zwyczajowo uważany za handlowy? Czy więc Gmina nie zadbała o bezpieczeństwo i prawo dla kupców, od których pobrała legalne przecież opłaty, a policja przekroczyła swoje uprawnienia, czy też policja zabrała się za sprawę, którą Gmina zwyczajnie od lat lekceważyła? Nie mnie osądzać po czyjej stronie leży wina, a po czyjej stoi prawo. Wyszło jak wyszło, jak często niestety w Krościenku się zdarza, śmiesznie i zarazem smutno. A poszkodowani, jak zwykle, są najmniej winni ludzie, którym od lat pozwalano handlować w tym miejscu, aż tu nagle dostali po głowie i oczywiście po kieszeni. Wszystko zaś podobno w majestacie prawa. Oby nieodległa przyszłość pokazała kto zawinił, a kto zachowuje się praworządnie. Wracając do tematyki filmowej sytuacja póki co wydaje się być żywcem przejęta z logiki „Misiowej”. Na tropie zamiast filmowego Kapitana Sowy jest tym razem nowy komendant krościeńskiej policji. Poszukiwany/poszukiwana to oczywiście poniedziałkowy kupiec, który siłą tradycji pewnie i tak będzie dalej robił swoje, bo przecież żyć z czegoś trzeba, a w duchu pomyśli sobie, nie bez racji zresztą: „co mi zrobisz jak mnie złapiesz?”.

Na koniec z innej, choć także z krościeńskiej beczki, takie małe „qui pro quo”. Tak dla żartu, choć jak najbardziej prawdziwe, z życia wzięte. Podczas imprezy rozpoczynającej  majówkę w Amfiteatrze pod wierzbą Dyrektor… hmm… no właśnie, czego…? GOKu, czy Gminnego Centrum Kultury, powiedział był dosłownie tak: „Witam wszystkich bardzo serdecznie w imieniu GOKu, czyli Gminnego Centrum Kultury […]”. Tę logikę też trudno zrozumieć..