„Co nam zostało z tych lat?”

Otóż niedawno na jednym z lokalnym portali ukazało się następujące obwieszczenie: „W archiwum GCK w Krościenku nad Dunajcem znajduje się wiele skarbów. Wspólnie z dyrektorem GCK Józefem Szałwią, postanowiliśmy rozpocząć publikacje kronik domu kultury. Jesteśmy przekonani, że wydarzenia z przeszłości spotkają się z Waszym zainteresowaniem.” W tym rozwiązaniu jest metoda. Patrząc na to, jaki poziom reprezentuje i czym obecnie może pochwalić się GCK nie wątpię, iż „wydarzenia z przeszłości spotkają się z szerokim zainteresowaniem”. Działo się wówczas naprawdę dużo i znacznie lepiej niż obecnie. Jako młoda nastolatka dobrze pamiętam występy w Krościenku znaczących zespołów, nie tylko w kółko tych samych, importu wątpliwej jakości, najdalej z Nowego Targu. Wygląda na to, że dyrekcji GCK nie pozostaje już nic innego, jak tylko chwalić się przeszłością, w dodatku wykreowaną przez zupełnie kogoś innego, kogoś z pomysłami, chęcią do działania, kogoś, kto udowodnił, że jednak się da. Pomysł ten, w swojej innowacyjności rewolucyjny, można byłoby polecić wielu innym podmiotom, których teraźniejszość nie należy do najbardziej chlubnych, a jednak mimo wszystko, ku niewielkiemu pożytkowi ogółu dryfują na mętnych falach bieżących dziejów dzięki kroplówce budżetowej dotacji. Może pomysł warto rozszerzyć na całą Gminę i przywołać, a właściwie wywołać, rzec można reinkarnować, dawne dekady. Może warto pogrzebać w gminnych archiwach. Pewnie, podobnie jak w przypadku GCK okaże się, że dawniej było lepiej i warto będzie spróbować stworzyć współcześnie taką historyczną rzeczywistość, rodzaj pozornie sprzecznej, ale możliwej okazuje się do osiągnięcia historycznej teraźniejszości. Właśnie dzisiaj, a piszę ten felieton wieczorem w sobotę 25 maja, jedna z telewizyjnych stacji prezentuje świetną komedię Juliusza Machulskiego zatytułowaną „Ile waży koń trojański?”. W filmie tym chodzi mniej więcej o to, co całkiem w realu stworzyło GCK z lokalnym portalem: teleportacja ludzi w najmniej dla nich oczekiwanych momentach do minionej rzeczywistości. Zgadza się nawet w przybliżeniu czas akcji, zarówno tej obecnej, jak również retrospektywnej, zarówno w filmie jak i w GCK-owskiej rzeczywistości. Różnica, najbardziej wyrazista i niestety bolesna polega na tym, że w filmie ta przeszłość okazała się daleko bardziej gorsza i dziwaczna względem teraźniejszość. W przypadku teleportacji dokonywanej przez GCK i lokalny portal, niestety przeszłość jawi się nieporównywalnie lepsza i ciekawsza aniżeli nicość i miałkość teraźniejszości.

Stare przysłowie mówi: „Historia nauczycielką życia”. Szkoda, że w przypadku krościeńskiego GCK została już tylko historia, która obecnie niestety nikogo niczego nie uczy, nie inspiruje do twórczego działania i nie skłania do refleksji. Życia niestety nie widać i nie słychać…