Krościeński Kraków

Stało się to dokładnie na krakowskich Błoniach, a punkt kulminacyjny owego zjednoczenia miał miejsce krótko przed godziną 19. Ale od początku. Okazją do miłego spotkania był „Piknik Rodzinny”, zorganizowany z okazji jubileuszu 20-lecia Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie. Pogoda była w przysłowiową kratkę, co być może odstraszyło część potencjalnych adresatów przedsięwzięcia, ale kto chciał nie zawiódł się na niej, ponieważ już od godzin popołudniowych słońce skutecznie suszyło mokrą od deszczu trawę. Co by nie zanudzać czytelnika opisem występów kolejnych kapel reprezentujących małopolskie gminy i powiaty oraz nie zajmować uwagi prezentacją stoisk zachwalających ich atrakcje, przejdę do rzeczy. Swoje miejsce na Błoniach na kilka godzin i swoje nie pięć, ale dwadzieścia minut na scenie dostało Krościenko. W namiocie krościeńskim można było podziwiać ręczne wyroby rzemiosła artystycznego, a nawet przyglądać się procesowi ich powstawania w mistrzowskich rękach pienińskich twórców. Sporo było też chętnych do degustacji regionalnych potrawy. Każdy, kto tylko chciał, mógł porozmawiać z artystami, a kulminacją tych rozmów stał się spontaniczny, improwizowany dialog „na przyśpiewki ludowe”, który rozpoczął z gośćmi z Krościenka zespół folklorystyczny z Podegrodzia. Krótko przed godziną 19 krościenczanie, zaopatrzeni w instrumenty muzyczne i inne taneczne rekwizyty wyszli na scenę, aby uraczyć publiczność „dawką” Pienin, można powiedzieć „w pigułce”. Były więc tradycyjne przyśpiewki i tańce, nie mogło zabraknąć głosu trombity oraz pięknej gwary, w której niezastąpiony Jasiek Kubik, raz wierszem, to znów prozą, zachwalał walory Krościenka i zachęcał ceprów do odwiedzenia tej części polskich gór. Słusznie zauważył po występie konferansjer, iż nie tylko Zakopanem możemy się pochwalić, ale i Pieniny są chlubną wizytówką Małopolski. Słowa uznania zatem dla wszystkich uczestniczących w tej prezentacji. A wymienię jedynie personalnie panią Danutę Machałę, inicjatorkę i reżysera obecności Krościenka w Krakowie. Tym razem więc nie będzie krytyki, pouczania, czy innych „mądrych i jedynie słusznych słów”, jak odbierają moje teksty niektórzy nerwowi czytelnicy. Wszystko bowiem, w czym w czerwcową sobotę było mi dane uczestniczyć na krakowskich Błoniach, było prawdziwe, szczere, bezpretensjonalne i bardzo przekonujące.  Nie było na szczęście nikogo ani niczego, kto mógłby i co mogłoby naruszyć naprawdę sympatyczny odbiór przygotowanej prezentacji. Zwyciężyła autentyczność, a to chyba w ludowej kulturze jest wartością nadrzędną!