Nasi przedsiębiorcy

Adam Japoł, ostatni taki krawiec w mieście

Ma 81 lat i nie wyobraża sobie dnia bez pracy w swym zakładzie.

Nowy Targ, ul. Długa. Miejscowi wiedzą dobrze, w którą bramę skręcić. Inni muszą wypatrywać starej tabliczki z napisem: Zakład Krawiecki. W podwórzu kryje się niewielka oficyna. To jego królestwo. Pan Adam rządzi tu od 1965 roku, gdy formalnie przejął zakład po swojej mamie. Firma działa od przedwojnia. Tu odziewały się w suknie miejscowe damy, ale i także mniej zamożne mieszczanki czy okoliczne gaździny.

Zwykle wystarczyło, że przyszły z żurnalem i kupionym materiałem, by krawiec wyczarował kreację. Dziś do pana Adama wciąż przychodzą nowotarżanki. Ale już nie zamawiają sukni, raczej proszą o drobne poprawki. Wszyć zamek, podwinąć spódnicę, załatać dziurę w dżinsach, wbić zatrzask do płaszcza. Niby drobiazg, ale wszystko potrzebne. Bo przecież w zakładzie zbiera się przez lata zatrzaski, guziki, różne elementy krawieckie. I tu można wszystko dostać. A klient przecież nie będzie kupować w hurtowni tysiąc zatrzasków, gdy potrzebuje tylko jednego.

Adam Japoł w zawodzie jest od 66 lat. Jest mistrzem krawiectwa po nowotarskim Sokole. Po szkole pracował u mistrza Bacy w Zakopanem, potem załapał się na rok do pracy w NZPS-ie. Jeszcze było obowiązkowe wojsko, a po powrocie mógł zająć się na poważnie krawiectwem, przejmując rodzinny interes.

Niełatwo prowadziło się biznes za komuny, ale - jak przyznaje - władze na krawców spoglądały nieco przez palce. - Raz było lepiej, raz gorzej, ale dało się prowadzić zakład. Choć łatwiej było o pieniądze niż o towar. Głupiej igły ciężko było kupić. A wówczas szyliśmy wszystko, od przysłowiowych majtek po suknie ślubne i futra - przekonuje.

Zatrudniał głównie uczniów. Był przewodniczącym komisji egzaminacyjnej czeladniczo-mistrzowskiej. Trzeba było mieć sporo szczęścia, by dostać się tu na praktykę. Spośród blisko pięćdziesięciu chętnych, pan Adam wybierał co rok tylko trójkę najzdolniejszych.

Najciekawsze zamówienia? - Jakiś dyrektor ze Śląska zamówił... pokrowiec na jacht. Musieliśmy maszynę na podwórko wynosić, bo to wszystko się tu nie mieściło. Trzeba było mnóstwo materiału i wszystko musiało być dobrze wymierzone. I udało się. Po sezonie widziałem czasami jacht pod moim pokrowcem - dodaje.

Praca krawca to nie tylko szycie, ale umiejętność ustawienia maszyny. Te, które są w zakładzie, mają już swoje lata. Jest szwedzka podszywarka, która pewnie ma z sześćdziesiąt lat. Ale szyje tak, że ścieg widać tylko po jednej stronie podwijanego materiału. A overlocka sprowadzał aż z Japonii. Kosztował wówczas tyle, co nowy maluch.

Zawsze miał trzech uczniów i jednego dodatkowego pracownika. Teraz pomaga mu żona. - Nie mam jednego palca, a dodatkowo w lutym przewróciłem się i pozwoliłem sobie złamać rękę tak, że miałem kości na wierzchu. Mam płytkę i dwadzieścia śrub. I teraz żona za moją rękę robi - dodaje z uśmiechem.

Z nietypowych prac, które wciąż wykonuje, to nauka wiązania krawata. Wciąż przychodzą mężczyźni po fachowy instruktaż, więc w pracowni wiszą dwa demonstracyjne krawaty.

A czy nie myśli o przejściu na emeryturę?

- Formalnie to jestem już 16 lat na emeryturze. Ale, żeby zamknąć zakład? Póki jest siła, to będę pracować, bo inaczej człowiek zdziadzieje. Jak mam otworzyć zakład o dziewiątej rano, to muszę wstać, być umyty, ogolony, elegancko ubrany. Obowiązek otworzyć, potem zamknąć. Jest po co żyć - przekonuje.

To już ostatni tego typu usługowy zakład krawiecki w mieście. Z czwórki dzieci pana Adama wszystkie pokończyły studia, nikt nie jest chętny do pracy w zakładzie krawieckim. Więc będzie to zapewne zakład ostatni.

- Przeżyłem już wszystkie mody, a i tak mnie kolejne zaskakują. Dziurawe portki ubierają, do tego koszula i krawat. No dajcie spokój - dodaje ze śmiechem, spoglądając na zegarek. Zbliża się trzynasta. Czas zamykać.

Józef Figura

/ Fot. Bartłomiej Jurecki

Komentarze Facebook

Powyższe komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu społecznościowego Facebook.
Redakcja 24tp.pl nie wpływa na treść oraz nie odpowiada za wpisy dokonane przez użytkowników portalu Facebook.

Dodaj komentarz