Jak mocno wierzysz tatrzańskim legendom? Mamy dla Was książki

Dla Zuzanny Sobczak miał to być kolejny dzień w dyżurce policyjnej w Zakopanem. Na komendzie panował zwyczajny poranny chaos. „Jedni czekali na swoją zmianę, inni kończyli nocny dyżur, zdając wartę i przekazując rozmaite plotki. Rzuciła im krótkie „cześć”, po czym od razu skierowała się do swojego stanowiska. Usiadła i zalogowała się na swoim koncie. Na ekranie od razu pojawiła się lista zgłoszeń z ostatnich godzin. Nic nadzwyczajnego – zagubione dzieci, awarie samochodów, drobne kradzieże. Rozłożyła papiery i zaczęła przeglądać raporty, starając się nie zasnąć. Wiedziała, że lada chwila ktoś zadzwoni z kolejną błahostką, która w jego mniemaniu będzie sprawą życia i śmierci. Ledwie w jej głowie zaświeciła ta myśl, rozbrzęczał się telefon na jej biurku”. Podniosła słuchawkę, a w niej usłyszała przerażony głos „Pomocy! Proszę… Na szlaku pod Giewontem…”. To było wszystko, po drugiej stronie zapadła głucha cisza.  Sobczak od razu skontaktowała się z TOPR-em, by zweryfikować to dziwne zgłoszenie. Ratownicy ruszyli w teren, ale na popularnym szlaku nic niepokojącego nie znaleźli. 

W tym samym czasie w Warszawie dziennikarz śledczy Dorian Gil właśnie zakończył poważną sprawę, a już jego przyjaciel Paweł podsuwał mu kolejny, według niego ciekawy trop. Chodziło o tajemnicze zaginięcia w Tatrach. Paweł był fanem podcastu poświęconego tym, których nigdy tam nie odnaleziono albo znaleziono po latach w miejscach, gdzie wcześniej nie było po nich śladu. Uważał, że dla Doriana będzie to świetny temat, choć ten nie cierpiał gór. Tam zginął jego ojciec. Dał się jednak podpuścić Pawłowi może dla świętego spokoju, a może dlatego, że w radiu tego dnia nadawali komunikat o kolejnej tego typu sprawie. Obejrzał kilka odcinków podcastu, wciągnął się, zaczął w końcu robić notatki, szperać w sieci. Jego wyobraźnia pracowała na najwyższych obrotach. Jedyne, czego się jednak dowiedział na pewno to fakt, że we wszystkich przypadkach ostatnich zniknięć zgłoszenia przyjmowała jedna osoba, Zuzanna Sobczak. Instynkt podpowiadał mu, że musi to zbadać. Ruszył do Zakopanego. 

Z Zuzanną poznał się w mało sprzyjających okolicznościach, ale o dziwo, dziewczyna, choć podchodziła do tematu sceptycznie, dała się namówić na współpracę. Tym bardziej, że i ją niepokoiła zwiększona liczba zniknięć w Tarach i to w miejscach przemierzanych codziennie przez setki turystów. Wśród zaginionych był zresztą jej bliski przyjaciel. Jednego w całej historii Gila nie mogła jednak pojąć. Jak dziennikarz śledczy mógł uwierzyć, że z tymi przypadkami na coś wspólnego stara legenda o rycerzach śpiących w jaskini pod Giewontem? Ten jednak tłumaczył jej cierpliwie: „Nie chodzi o rycerzy. Legenda może być tylko przykrywką dla czegoś poważniejszego. Wierz mi, jestem pierwszym, który podchodzi sceptycznie do tych spraw, ale… czy nigdy nie miałaś wrażenia, że tu, w tych górach, dzieje się coś, czego nie da się wytłumaczyć? (…) Te zniknięcia… to nie jest przypadek”. 

Zaiste nie był. Idąc tym tropem, Zuzanna i Dorian wplątali się w tajemnicę zaginionych osób. Wszystkie ślady, na które natrafili, prowadziły ich do mrocznej jaskini, której istnienie zbiegało się z legendą o rycerzach śpiących w jej wnętrzu. Tyle, że nikt nie potwierdzał jej istnienia. Ich prywatne śledztwo zaczęło zataczać coraz szersze kręgi. Im bardziej zbliżali się jednak do rozwiązania zagadki, tym bardziej niebezpieczne stawały się dla nich góry, które nie wybaczają głupcom.    

Od wydawnictwa SKARPA WARSZAWSKA mamy dla Was 2 egzemplarze książki Emilii Szelest. Po jednym otrzymają osoby,  które jako pierwsze wyślą do nas mail dziś, w poniedziałek 23.06 godzinie 17 na adres: konkurs@24tp.pl. W treści prosimy podać imię, nazwisko i adres. Tytuł maila: Jaskinia.

an