Ryho Paprocki: Projekt Zakopane

Ołówek wcale nie służy do rysowania. Trzy otoczaki pomalowane farbą, trochę długich wykałaczek i dobre ujęcie w krajobrazie – takim jak Równia Krupowa w Zakopanem. Tak powstaje dzieło. Twórcze etapy pokazał nam Ryho. Bo tak do siebie każe mówić. – Malowałem kolejny obraz na Akademii. I wtedy to na mnie spadło. Bunt. Ile jeszcze realistycznych obrazów namaluję? Po co? Tak zacząłem przygodę z abstrakcją – mówi, wyciągając z narzędziowej skrzynki patyczki. Wbija je w ziemię. Trochę narzeka. Patyk przy patyku. A Równia Krupowa twarda. Od razu czuć, że to Skalne Podhale. Gdy uzna, że patyków jest już dość, wybiera otoczaki pomalowane na biało, czerwono i niebiesko. To kolory najczęściej używane przez Ryha. Układa kamienie na pionowych patyczkach. Gną się. Z daleka przypominają makaron. – To tatrzańskie spaghetti – śmieje się Ryho. Obok przechodzi starszy pan. Tłumaczy, że sztuka powinna być klasyczna. Że nie rozumie tej współczesnej. Że to jakieś wydziwianie. Pewnie nie wierzy, że Ryho potrafi namalować „zwykły” obraz. – Mogę namalować na nowo bitwę pod Grunwaldem. Tylko po co? Ołówek? To wspaniałe tworzywo do wykorzystania w krajobrazie. Absolutnie nie do rysowania! – podkreśla współczesny artysta.

Podobną instalację przygotowuje na jesienną wystawę w Paryżu. Tylko drewniane „makarony” będą miały długość dwóch metrów. Położony na nich będzie głaz. Ugną się, ale wytrzymają. To będzie instalacja o politycznej poprawności. Wcześniej Ryho zjawi się w willi „Orla”. Zainstaluje swoje dzieło w ogrodzie.

– Budowa instalacji to tylko pierwszy etap. Po części przemyślany, czasem nieco przypadkowy. W zasadzie to, jak wygląda instalacja, to wypadkowa pomysłu i realizacji. Ale teraz zaczyna się trzeci etap. Najważniejszy. Utrwalanie – wyjaśnia proces twórczy Ryho. I bierze do ręki aparat fotograficzny. Teraz w pełni decyduje o wykadrowaniu dzieła w krajobrazie. Dziś zachwyca się pogodą. Wspaniałym słońcem i chmurami, które zalewają niebo nad Równią Krupową.

Tłumaczy, że multiplikacja pionowych palików tworzy zupełnie nowe przestrzenie. Pstryka. Migawka pracuje. Utrwala chwilę. To, co dla twórcy najważniejsze. I po instalacji. Ryho pakuje kamienie, paliki-makarony do skrzyni narzędziowej. Nie zostawia po sobie śladu. Poza fotograficznym utrwaleniem akcji. I szuka kolejnej przestrzeni do twórczego wykorzystania.

Rafał Gratkowski


Ryho Paprocki

Artysta malarz i architekt związany z krakowskim środowiskiem artystycznym. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, malarstwem monumentalnym, architekturą wnętrz, rzeźbą i architekturą ogrodów. Uprawia abstrakcjonizm, instalacje.

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej (dyplom w 1989 r.) i Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie – dyplom w 1993 r. w pracowni malarstwa sztalugowego prof. Juliusza Joniaka oraz w pracowni malarstwa ściennego prof. Józefa Ząbkowskiego.

Jego prace były wystawiane w Pawilonie Polskim na EXPO 2000 w Hanowerze. W 2004 roku brał udział w wystawie reprezentującej Polskę i polską sztukę w Parlamencie Północnej Nadrenii-Westfalii w Düsseldorfie w związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej (Galeria Ars Cracovia – Köln). Od 2006 r. współpracuje z Hybner S.A. w Środzie Wielkopolskiej, gdzie zajmuje się projektowaniem wzornictwa przemysłowego. Założyciel Stowarzyszenia Ogrody Sztuki w Krakowie, skupiającego artystów różnych dziedzin sztuki oraz ludzi związanych z kulturą, i grupy artystycznej ?R [3,14R]. Grupa była jednym ze współorganizatorów III Festiwalu „Święto Ogrodów” w 2008 roku w Krakowie

W roku 2008 i 2009 zrealizował dwa wielkoformatowe murale (28x8,5m i 6,5x11,5m) jako repliki obrazów autorstwa Rafała Olbińskiego w nowym budynku Comarch S.A. w Krakowie.

Jego prace znajdują się w zbiorach Generalnego Konsulatu Austrii w Krakowie, Deutsche Apotheker und ärzte Bank w Karlsruhe oraz w wielu zbiorach prywatnych w Kraju i za granicą (m.in. w kolekcjach prywatnych: Walter Große-Böwing/Düsseldorf, Wim van Aarle/Ijselstein, Ehrhart Schlüter/Wuppertal, M. Schittengruber/Wien, K.M. Wojtyna/Warszawa, J.M. Walkiewicz/Warszawa, H.P. Ulbrich/Altusried).