Z archiwum

Nasz Versace Siekierka

Reklama

Tak mówią o Andrzeju Siekierce z Suchego góralki. I choć na uszycie przez niego stroju góralskiego czeka się nawet pół roku, warto, bo to on na Podhalu wyznacza kanony mody i powoduje, że kobiety czują się wyjątkowo.

Mieć kreację od Siekierki, znaczy mieć strój, jakiego nie spotka się na weselu czy w kościele na nikim innym. U Versacego z Suchego każdy strój czymś się różni, widać ręczną robotę, a poza tym podhalańskie modnisie bezbłędnie rozpoznają, że to ręka Siekierki. Rekordzistki mają po 30 kreacji od niego: – Zośka Skupień z Białego Dunajca, ciotka Bułeckula z Zakopanego – wymienia swe najlepsze klientki. – Dużo będzie też miała Ludwina Topór z Białki. Ona lubi szokować kobiety w kościele. Chce mieć takie kreacje, żeby inne baby szlag trafił. Potem przychodzą do mnie jej sąsiadki i proszą, żeby uszyć im coś podobnego – śmieje się. Stroje Siekierki kochają też ceperki. Maryla Rodowicz przyjeżdża po chusty, żona Leszka Millera szyła u niego sylwestrową kreację. Ostatnio odwiedziła go aktorka, która w „M jak miłość” gra Teresę. Swoje klientki ma w Warszawie, Krakowie, Bielsku, w Chicago i Toronto. Ubierał też zbójników w spektaklu Krystyny Jandy „Na szkle malowane”. Stroje u niego zamawia Golec uOrkiestra, Siekierka szyje dla dziewczyn z „Gronicków” i zespołu poroniańskiego „Regle”. – Styl Siekierkowski? Nie wiem, czy coś takiego jest – śmieje się pan Andrzej, przerywając na chwilę krojenie gorsetu. – Wiem, że baby tak mówią. Ja po prostu po swojemu przerabiam elementy tradycyjne – mówi skromnie.

Dwadzieścia godzin na dobę

Podhalański Versace mieszka w starej, dwuizbowej, chylącej się ku ziemi góralskiej chatce. Izba, w której szyje, prawie pod sufit zawalona jest różnymi materiałami. W drugim kącie wiszą na „zyrdce” gotowe już stroje. Na remont czy rozbudowę chałupy nie ma czasu, bo pracuje codziennie po 20 godzin. – Zaczynam o godz. 8.30, a kończę o 2 albo i 3 w nocy. A czasem przed weselem to w ogóle nie śpię, szyję w sobotę do południa, a potem odsypiam całą niedzielę – zdradza. Twierdzi, że talenty odziedziczył po babci Michalinie, która była świetną tkaczką, haftowała i szyła. – Nauki pobierała u pani Tatarówny, wdowy po generale, która mieszkała tu w Suchym i prowadziła dla dziewcząt warsztaty – opowiada. – Podglądałem przy pracy babkę i sam szybko nauczyłem się szyć, haftować, robić szydełkiem, a nawet na drutach – zdradza. Gdy dostał się do zakopiańskich „Szpulek”, szkoły założonej przez Helenę Modrzejewską, był jedynym chłopakiem wśród ok. 500 dziewczyn. Po szkole trafił do pracowni Hołego, zakopiańskiego krawca, który specjalizował się w strojach sportowych. – Szyliśmy stroje dla całej kadry narodowej narciarskiej. Po kombinezony przyjeżdżał do nas Władysław Szpilman, ten pianista, o którym Polański nakręcił film – opowiada krawiec z Suchego. – Każdy, kto parał się wtedy narciarstwem i chciał mieć kombinezon na czasie, ubierał się u nas. Szyliśmy stroje Alinie Janowskiej, Młynarskiemu i jego córkom, znanym dziennikarzom – wymienia. Po pracy, w domu, szył dla najbliższych stroje góralskie. – Obszywałem mamę, ciotki. Mama do dziś chodzi w pierwszym stroju, jaki w ogóle uszyłem, to było jakieś 30 lat temu – opowiada.

Nosi się wizytki

Do założenia własnej pracowni namówiły go panie, które prowadziły sklep w zakopiańskiej Redykołce. Stroje, które szył dla nich, szybko się rozchodziły. – Potem, jak się baby zwiedziały, zobaczyły moje stroje na weselach, to zaczęło mi przybywać roboty tak, że nie nadążałem – opowiada. Szyje katanki, gorsety, spódnice. Chętnie nawiązuje do starych wzorów, nawet XVII-wiecznych. Dlatego chętnie zagląda do starych góralskich szaf w poszukiwaniu inspiracji.

– Góralki są bardzo wymagającymi klientkami, każda chce mieć coś wyjątkowego, innego niż reszta. I są w stanie na stroje wydać ostatni pieniądz – twierdzi krawiec z Suchego. – Nierzadko bywa, że cenę ukrywają przed swoim chłopem – śmieje się. Stroje wychodzące spod jego ręki wyróżniają nie tylko oryginalne wzory, ale to, w jaki sposób leżą na kobiecie. – Dla młodej baby szyje się inaczej, strój musi być dopasowany, wyglądać lekko, a na starszej pani powinien wyglądać nobliwie, no i trzeba ukryć to czy tamto – wyjaśnia. – Baby mówią, że mam lekką rękę, że dlatego moje stroje są rozpoznawalne – dodaje. – I haft oczywiście zawsze jest ręczny. Co się teraz nosi na Podhalu? – Ciągle modne są katanki obszywane karakułami – tzw. wizytki, nosi się je od XIX wieku. A tu jest spódnica z katanką z kaszmiru. To są wzory XVII-wieczne – pokazuje uszyte przez siebie ubrania.

Koronki drogie jak jancykryst

Zdradza, że najbardziej denerwuje się przy szyciu sukien ślubnych. - Człowiek stresuje się, bo nie wie, czy zdąży i czy się będzie pani młodej podobało. Ostatnio szyłem Kasi Giewont suknię całą z prawdziwych koronek, stylizowanych na góralską. A Danusia Pawlikowska z Małego Cichego w uszytej przeze mnie sukni ślubnej wystąpiła w „Dzień Dobry TVN”. To była suknia biała na atłasie, haftowana. Na to wesele szyłem nie tylko pani młodej, ale i obydwu teściowym i jeszcze kilku gościom – wymienia. Sukno sprowadza z Tych, kaszmir z Czech i USA. Mówi, że nowością używaną przez niego są koronki francuskie. Szyje z nich koszule, suknie ślubne, stroje wizytowe. – Te koronki są drogie jak jancykryst, metr bieżący kosztuje nawet 500 zł, ale klientek na nie nie brakuje - twierdzi. Krawiec z Suchego, który wyznacza kanony mody góralskiej na Podhalu, został też doceniony przez etnografów. Jego stroje zakupiło Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem i Muzeum Etnograficzne w Krakowie. Miał wystawy w Hiszpanii, we Włoszech, na Węgrzech, w Czechach, Słowacji. Nie spoczywa jednak na laurach. Ciągle główkuje, co by tu nowego wprowadzić do stroju. – Korci mnie sukno – zdradza. – Chodzi mi po głowie serdak, taki w formie cuchy, ale dla pań. Może coś z aplikacjami – dodaje tajemniczo.

Beata Zalot

Tygodnik Podhalański 43/2007

Reklama

Komentarze Facebook

Powyższe komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu społecznościowego Facebook.
Redakcja 24tp.pl nie wpływa na treść oraz nie odpowiada za wpisy dokonane przez użytkowników portalu Facebook.

Z archiwum

Nasz Versace Siekierka

Tak mówią o Andrzeju Siekierce z Suchego góralki. I choć na uszycie przez niego stroju góralskiego czeka się nawet pół roku, warto, bo to on na Podhalu wyznacza kanony mody i powoduje, że kobiety czują się wyjątkowo.

Wiosenna Szczawnica

Palace, Katownia Podhala i brama do Auschwitz

Cały świat Zofii Szwajnos

Przystań na Kamieńcu rośnie dzień po dniu

Szczęśliwa trzynastka, czyi Miś Zakopiański wybrany

Morskie Oko okiem młodych artystów

W sąsiedztwie Domu Doktora

Młodzi artyści i ich wizje kubizmu

Hasior - rekonesans w Czerwonym Dworze

Zawody Koziołka Matołka 2025

Aukcja dla Domu Doktora

Cześć i chwała żołnierzom wyklętym

Drań Witkacy na nas patrzy

Odważnej Estery Karp wyprowadzanie z zapomnienia

Tomasz Gluziński i jego twórczość w Opolance

Dzień Babci i Dziadka w SP Ciche 1

Dom Doktora powstaje po pożarze

Otwarcie 31. Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży w Sportach Zimowych

Świat dorożek i powozów na Podhalu

Urodzinowy Chasior u Hasiora

WOŚP na Chotarzu w Kościelisku

Śleboda Józefa Koszarka w Okszy

Premierowa "Wdowa po sołtysie"

Kolędy i pastorałki w Miejskiej Galerii Sztuki

Noworoczne kolędowanie w Czerwony Dworze

Święto gwary w Białym Dunajcu

Cudnej mimozie - wstrętna pokrzywa, czyli duch Makuszyńskiego w Opolance

Halina Rząsa - dokumentalistka pra-ekologii

"Widziałam Joannę" Mariusza Koperskiego w Gwarno

Benefis Eugeniusza Karkoszki z Lipnicy Wielkiej

Zobacz pozostałe galerie