Wyborcza cichosza.

     Jak ten czas szybko leci, przecież kampania wyborcza rozpoczęła się dobre pół roku temu, a już odliczamy ostatnie minuty, sekundy. Każdy z nas, nawet jeśli nie chciał, stał się żywym celem dla sztabowców ze wszystkich partii. Od dawna wiadomo, że cel uświęca środki i chyba to właśnie porzekadło stało się podstawową zasadą, jaką wyznają specjaliści od budowania pozytywnego wizerunku. Szary obywatel jest królikiem doświadczalnym w procesie, którego rezultat jest ciągle sprawdzany metodą słupkowego badania opinii publicznej. Inną sprawą jest, że kampania wyborcza to żniwa dla wszelkiej maści sondażowni i specjalistów od kreowania wizerunku - nie zawsze pozytywnego. Ilość informacji jaka atakuje nas z każdej strony w trakcie kampanii jest ogromna, można mieć tego dosyć. Może więc warto na to, co już dobiega końca spojrzeć w inny sposób.
     Wyborca bez względu na jego preferencje  jest obiektem zainteresowania wszystkich polityków. To jasne. Każdy głos się liczy. Nieważne są drogi, które prowadzą polityków do wymarzonego celu. Kampania wyborcza to czas, gdy przyszłość maluje się tylko w różowych kolorach, a portfele pęcznieją nam od pieniędzy, które obiecano. Jakie to miłe i sympatyczne. Przecież tak lubimy obietnice. Połykamy w zasadzie wszystko, każdy z uczestników festiwalu obietnic częstuje nas swoim najlepszym i najładniej podanym produktem. Obietnice to nic innego jak gorzka pigułka, tylko w bardzo ładnej i przede wszystkim słodkiej polewie, która po skonsumowaniu bardzo często odbija się czkawką, trwającą czasem cztery lata.
Bańka mydlana jest tak olbrzymia, że mieści się w niej cała Polska i nawet ostre szczyty Tatr nie są w stanie jej przebić. Obietnice to chyba jedyna rzecz, jaką mogą nam zapewnić wielce szanowni kandydaci. Nie widzę więc powodu, żeby po 25 października zaprzestać tego festiwalu obietnic.
Zacytuję fragment piosenki śpiewanej przez Elżbietę Adamiak i Adama Nowaka „Trwaj, chwilo, trwaj, jesteś taka piękna! Dziś tylko głupcy śpią!”