Stryjeńska do salonu albo do sejfu

To rzadko spotykany w jednym miejscu tak ciekawy zbiór obiektów, dla którego wspólnym mianownikiem jest Zakopane i środowisko artystyczne z nim związane.

Na wystawie "Zakopane, Zakopane" jest prezentowanych 121 obiektów - obrazy, grafiki, fotografia, rzemiosło artystyczne, przedmioty użytkowe, zabytkowy sprzęt narciarski. Warszawska DESA Unicum prezentuje między innymi: obrazy Zofii Stryjeńskiej, Witkacego, Jana Stanisławskiego oraz Tadeusza Brzozowskiego. Na wystawie jest też duży zbiór rzeźb zakopiańskich, akwarele Władysława Skoczylasa, tusz Andrzeja Wróblewskiego, tkanina Jolanty Owidzkiej "Ściana fakturalna” ‘Giewont’", plakat „Zima w Polsce”. Z rzemiosła artystycznego na uwagę zasługują kilimy projektu Kazimierza Brzozowskiego oraz krzesło proj. Wojciecha Brzegi. Ciekawą grupą obiektów są te związane z historią narciarstwa w Polsce.

 „Zakopane! Zakopane!” to wydarzenie absolutnie szczególne – takie natężenie wspomnień, sentymentu, malowniczych obrazów i motywów, które pokolenia Polaków niosą w sercach, zdarza się niezwykle rzadko. Dlatego też zdecydowaliśmy się już 20 stycznia, niemal dwa tygodnie przed bardzo wyczekiwaną przez kolekcjonerów aukcją, udostępnić cały zbiór szerokiej publiczności. Będziemy szczęśliwi, mogąc się z Państwem dzielić tą radością” – przekonuje Agata Szkup, Prezes Zarządu DESA Unicum.

Wystawa trwa tylko do 31 stycznia, kiedy obiekty trafią na aukcję, a z niej zapewne z powrotem do prywatnych i publicznych kolekcji.

Oto z kilku prezentowanych i przeznaczonych na aukcję dzieł z opisami z katalogu"

Tadeusz Brzozowski, „Trujoczka” – „Trujoczka” jest niezwykle ekspresyjnym przykładem dojrzałej twórczości Brzozowskiego. W tym okresie twórczości artysty, Mariusz Hermansdorfer, dostrzega w kompozycjach idealną symbiozę kształtu, tworzywa, koncepcji i formy, gdzie dotychczasowy nastrój egzystencjalny, ironia i groteska ustąpiły miejsca sferze sacrum i eschatologii. Obraz należał do jednej z najbardziej znanych zagranicznych kolekcji polskiej sztuki współczesnej – kolekcji Sylwestrowiczów. Przez wiele lat kolekcja była eksponowana w podmiejskiej modernistycznej willi w Bernardsville w stanie New Jersey.

 Zofia Stryjeńska, Tatrzańska sielanka – wyjątkowa kompozycja, która jak w soczewce skupia wszystkie najatrakcyjniejsze cechy malarstwa artystki – połączenie nowoczesnej formy malarskiej i góralskiego folkloru. Pracę cechują charakterystyczne dla dzieł artystki odważne zestawienia intensywnych barw. Obie postaci zostały uchwycone w dynamicznych, skomplikowanych pozach, jak gdyby w tanecznym kroku, co zdaje się nadawać im indywidualny, radosny wigor. Prezentowana praca opiewa proste, ludowe życie jako drogę do szczęścia i wyraz witalności.

Witkacy, portret Bogumiły Trzaskowskiej, 1938 – Portretowana była zakopiańską dentystką, której Witkacy był częstym pacjentem. Szybko poznali się również na gruncie towarzyskim. Artysta wykonał łącznie sześć portretów Trzaskowskiej. Zapraszał ją do „Witkiewiczówki”, willi położonej na Antałówce, gdzie w latach 30. XX wieku mieszkał i tworzył. Prezentowany portret, jest zapewne portretem wzmiankowanym przez Joannę Siedlecką w książce „Mahatma Witkac” jako wizerunek „o dużych zielonych oczach”. Portret zachwyca intensywną kolorystyką – barwnością marynarki oraz wyjątkowym i rzadko spotykanym w malarstwie artysty różem w tle.

Jan Stanisławski, „W Tatrach” – obraz jest wybitnym przykładem pejzażowego malarstwa artysty, w którym uwidacznia się posunięte do granic uproszczenie widzianego pejzażu oraz panteistyczne rozumienie natury Stanisławskiego. Jest to ciekawie kadrowana kompozycja, zbudowana na zasadzie kontrastu panującego w ocienionych i mocno oświetlonych partiach gór. Obrazy o tematyce tatrzańskiej i zimowej artysty rzadko pojawiają się na rynku aukcyjnym. Dzieło takiej klasy powinno przyciągnąć uwagę ważnych kolekcjonerów, którzy od dłuższego czasu kolekcjonują „sztukę zakopiańską”.

akwarele Władysława Skoczylasa – prezentowane w ofercie aukcji prace powstałe w trakcie pobytu artysty w Zakopanem. Widoczne w pracach inspiracje ludowością w dużej mierze stanowią o nowoczesności jego malarstwa. Prace zachwycają dekoracyjnością i barwnością oraz nieortodoksyjnym podejściem do ludowości. Artysta swobodnie traktował góralską tradycję, a jego artystyczna wyobraźnia pozwalała na mieszanie różnych motywów i bawienie się folklorystycznymi wzorami. Kompozycje poddane są daleko idącej stylizacji, pewnej archaizacji oraz rytmizacji.

Józef Rapacki „Pejzaż tatrzański” – rzadkie dzieło artysty. Za motyw artyście posłużyła, nie typowa dla niego mazowiecka równina czy leśny zagajnik, a tatrzańskie, skalne urwisko. Obraz jest znakomitym przykładem realistycznego malarstwa Rapackiego i jego kunsztu. Obraz namalowany w najlepszym okresie twórczości artysty, włącza się w znany cykl Rapackiego, którego tematem były wrzosowiska.

opr. bz

1

2

3