Godny laureat nagrody dla Najlepszego Rolnika Roku. Jeremy Clarkson. Konkurs dla czytelników

Jak to się stało? Mieliście o tym okazję przeczytać w jego zbiorze felietonów „Diddly Squat. Rok na farmie”. To właśnie tam opisał, jak facet, który z lubością kręcił kierownicami aut wszelakich, stał się kierowcą traktora. Otóż w 2008 roku Clarkson kupił czterystuhektarowe gospodarstwo w hrabstwie Oxfordshire, ale wówczas zatrudnił do jego prowadzenia miejscowego rolnika. Kiedy ten postanowił przejść na emeryturę, a do tego usadzony w domu pandemią Jeremy zdecydował się przejąć jego obowiązki. Początki do łatwych nie należały. Pisał wówczas m.in.: „(…) kiedy poinformowano mnie, że będę potrzebował miejsca do przechowywania ziarna, nie wiedziałem, czy mowa o pojemniku wielkości wiadra, czy wanny, okazało się, że potrzebna jest stodoła, i to całkiem słusznych rozmiarów.” Na marginesie, nie potrafił wówczas odróżnić pszenicy od jęczmienia, a jednak jakoś dał radę - „(…) mimo katastrof pogodowych, biurokratycznego bagna, lockdownu, stada owiec z genami Houdiniego, dziesięciu milionów mściwych pszczół, wśród kur, pstrągów i problemów z zaopatrzeniem.” Zaczął produkować miód. Butelkować i sprzedawać wodę mineralną z własnego źródła. Strzyc owce. Dbać o świnie. A tytułowy „Diddly Squat” to nazwa jego farmy. Oznacza „dosłownie nic” i, jak podkreśla Clarkson, taki właśnie dochód przyniósł mu pierwszy rok spędzony za kierownicą traktora, astronomiczną kwotę 144 funtów.

I choć ciągle ma pod górkę, nadal się nie poddaje. Codziennie wdziewa gumofilce i stara się, jak może, udawać prawdziwego rolnika. Jak pisze w kolejnej książce „Diddly Squat. Tylko krowa nie zmienia zdania”, jego farma wciąż ma się (w miarę) dobrze. „To, co robię, nadal sprawia mi ogromną radość, choć wciąż radzę sobie raczej kiepsko. A na domiar złego posiadłem najgroźniejszą rzecz pod słońcem: odrobinę wiedzy. Potrafię na przykład odróżnić pszenicę od jęczmienia i wiem, do czego wykorzystuje się rzepak. Przede wszystkim jednak utwierdziłem się w przekonaniu, że uprawa roli to praca niewiarygodnie ciężka i niezbyt dobrze płatna.” Sam siebie postrzega na razie jako „rolnika praktykanta”. By jednak w końcu wiązać koniec z końcem, musi coś zmienić w swoim podejściu. Rzecz w tym, że na razie opanował do perfekcji wyłącznie umiejętność biadolenia na prawie każdy temat, a wiele innych potrzebnych rolnikom kompetencji wciąż stanowi dla niego wyzwanie. Bo któż mógł na przykład przewidzieć, że ładowanie ziarna na przyczepę wymaga lepszej koordynacji manualnej niż pilotowanie śmigłowca szturmowego Apache? Że krowy są większym zagrożeniem dla życia niż udział w wyścigach samochodowych? I że łatwiej byłoby uzyskać pozwolenie na budowę elektrowni atomowej niż na otwarcie restauracji w dawnej owczarni?

Na szczęście, na przekór wielu czynnikom, w tym i ludzkim, które starają się pokrzyżować mu szyki, Jeremy może liczyć na wsparcie ze strony Lisy, Kaleba, Radosnego Charliego oraz Geralda, speca od bezzaprawowych murków i szefa ochrony gospodarstwa. Życie na jego farmie może nie do końca płynie zgodnie z planem, ale i tak między robieniem czegokolwiek znajduje czas na pisanie felietonów, które niniejszym oddaje w wasze ręce.

Uwaga, książka!
Od wydawnictwa INSIGNIS mamy 2 egzemplarze książki. Otrzymają je osoby, które jako pierwsze napiszą do nas na adres: konkurs@24tp.pl. W treści prosimy podać imię, nazwisko i adres, a w tytule wpisać: Rolnik.

an