Tęsknota za gazdówką (ZDJĘCIA)

- To nie była praca łatwa, ponieważ ani ziemia, ani klimat nie są w górach najłaskawsze dla rolniczego trudu. Mimo to górale umieli uprawiać swoje pola. Przez setki lat było to podstawowe zajęcie większości mieszkańców Podhala, Spisza, Orawy, Pienin, ziemi gorczańskiej i beskidzkiej - wyjaśniła prof. A. Mlekodaj. - Nieprawdopodobnym jest, że gazda mając 16 morgów ziemi, miał ją w różnych kawałkach, a właściwie kawałeczkach. Pożyczali sobie konia, radło, wspólnie razem zbierano siano, czy wykopywano grule. I człowiekowi do człowieka było znacznie bliżej - zaznaczyła pani profesor. 

A. Mlekodaj zaznaczyła, że XX wiek przyniósł zmiany, także w gazdówce. - Wiele osób zaczęło pracować zawodowo, np. w Nowotarskich Zakładach Przemysłu Skórzanego, zwanych Kombinatem, ale nie zostawili pracy na gazdówce. Wykonywali ją po powrocie z Nowego Targu - wyjaśniała A. Mlekodaj. 

Obecnie dawny typ gospodarowania niemal nie istnieje. Pozostał jedynie w góralskiej poezji, która zachowała nie tylko wiedzę o tym, co, jak i kiedy robiło się na roli, ale także jakie emocje towarzyszyły tej pracy, oraz to, jakich wartości była ona stróżem i gwarantem. Stąd przygotowując 11. Spotkanie ze Słowem prof. Anna Mlekodaj przywołała kilku artystów "od słowa", m.in. Romana Dziobonia, Wandę Szado-Kudasikową i innych. 

Na zakończenie na scenie pojawili się odtwórcy poszczególnych ról i każdy z nich zabrał sprzęt rolniczy ze sceny, a wycieczka dzieci poszła do... McDonalda. 

Podczas 11. Spotkania ze Słowem przygrywała kapela regionalna "Podhalnie". Barbara Kwak, prezes ludźmierskiego oddziału Związku Podhalan (była jedną z aktorek) podziękowała wszystkim za dobrą organizację wydarzenia, a publiczność za przyjazd do Ludźmierza. Wśród widzów byli kapłani pracujący w ludźmierskim sanktuarium, samorządowcy, poeci, działacze Związku Podhalan, mieszkańcy okolicznych miejscowości.

jg