Codziennik niecodzienny

Szkicowniki, dzienniki, książki artystyczne, W sumie około dwustu zeszytów. Pokaźną ich część (jedną czwartą zbioru) można oglądać na wystawie w nowotarskim Muzeum Drukarstwa. 

- Trudno to nawet nazwać twórczością. Nie czuję się wyjątkową robiąc te książki - przekonuje autor tego niecodziennego diariusza, Bogusław Bachorczyk. Malarz, rzeźbiarz, rysownik, twórca multimedialny, profesor Akademii Sztuk Pięknych, gdzie na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych prowadzi Pracownię Interdyscyplinarną. Absolwent Liceum Kenara w Zakopanem i to właśnie pod Tatrami zaczyna się historia jego codzienników.

- Mój pierwszy zeszyt powstał w 1985 r. jako szkolne zadanie w Kenarze - opowiada podczas wernisażu w Muzeum Drukarstwa o swoim szkicowniku. Arkadiusz Waloch, nauczyciel rysunku i zarazem świetny artysta, wymagał od uczniów zrobienia przynajmniej trzech szkiców dziennie.Ta forma systematycznego prowadzenia szkicownika tak Bachorczykowi się spodobała, że nadal zapełniał rysunkami kolejne zeszyty - w czasie studiów na krakowskim ASP, a także póżniej. 

Z czasem obok coraz bardziej dojrzałych szkiców zaczęły się pojawiać także zapiski, krótkie lapidarne notatki, zdjęcia, wycinki, kolaże. Ślady podróży, zwiedzonych wystaw, wewnętrznych rozterek, stawianych sobie pytań, dialogi z innymi artystami, fascynacje dziełami, inspiracje, echa przeczytanych lektur. Intymny dziennik. Dowód niesamowitej konsekwencji, systematyczności i pracowitości. Jednocześnie coś trudnego do zaszufladkowania, coś z pogranicza sztuk plastycznych i literatury.

- Ta potrzeba systematycznego zapisywania stała się dla mnie z czasem pułapką, moją udręką, więzieniem - przekonywał podczas wernisażu w Muzeum Drukarstwa. - Na siłe starałem się od tego odejść, żeby móc robić inne rzeczy - tłumaczył.

Wśród innych jego projektów było zrobienie instalacji artystycznej ze swojego mieszkania w centrum Krakowa. Ten swoisty ekeperyment trwał kilkanaście lat. Każde pomieszczenie było inaczej budowane, malowane, wyklejane. Było oddzielną opowieścią. Zamieniając swoją intymną przestrzeń w dzieło artystyczne, Bachorczyk zaprosił do nich widzów. Przez pewien czas można było odwiedzać mieszkanie.

W czasie pandemii artysta zaczął tworzyć książki artystyczne,m. in. tzw. ziny czyli jednorazowe, unikatowe wydruki. Książki tematyczne - o Karpatach, o ogrodzie itd...  

Nowotarska publiczność mogła oryginalne codzienniki i książki artystyczne oglądać jak obiekty, ale nie mogła ich dotykać, przekartkować, zajrzeć na kolejną stronę. Stronę po stronie można było obejrzeć na filmie towarzyszącym wystawie.