Holendrów "slow" po spisku

Dla ich holenderskich przyjaciół to koniec świata. Wielu z nich było zdziwionych decyzją Goitske i Eke o przewróceniu do góry nogami swojego życia. Wyjazd do obcego kraju, porzucenie dotychczasowej pracy, ryzyko z tym związane.

Małżeństwo postawiło na skraju Łapsz Wyżnych dwa małe drewniane domki - jeden dla turystów, drugi dla siebie. Mieszkają na Spiszu od ośmiu miesięcy. W holenderskich mediach jest o nich głośno, dlatego pewnie głównie goszczą turystów z Holandii. Zapewniają im nie tylko noclegi i idealny sen w urokliwym domku, z okien którego roztacza się widok na Tatry. Organizują wyprawy po Małopolsce, pokazując najciekawsze miejsca, karmią polskimi potrawami. Opowiadają. Zarażają swoją pasją. Są prawdziwymi ambasadorami tego, co polskie.

Jednocześnie starają się, by turystyczny biznes nie zdominował ich życia. Bo decyzja o przeprowadzce z Holandii wiązała się też ze zmianą trybu życia. Wybrali "slow".

Fajnie, że tak nierówno

Ich domek naprawdę jest mały. Składa się tylko z dwóch pomieszczeń. Na parterze jest salon z kuchnią. I dwa ogromne okna. Z jednego widać Tatry - Gerlach, Rysy, Krywań, z drugiego Pieniny - Trzy Korony. Widok na Tatry częściowo przysłania budynek, który postawił centralnie przed ich oknami sąsiad z dołu. Nie chcą tego komentować. To niespodzianka, która spotkała ich, kiedy ich domki już powstały.

Na górze ich domku jest tylko sypialnia. - Po co nam więcej? - śmieje się Goitske. - Mamy za to duży ogród, w którym lubimy odpoczywać i jeść posiłki. I lasy blisko, i ścieżki rowerowe, z których chętnie korzystamy - wymienia gospodyni. Ich ogród jest na wzniesieniu. To, co jednak dla większości Polaków byłoby mankamentem, jest ich wielką radością. - Holandia jest płaska, dlatego zachwycamy się każdą nierównością terenu - śmieje się Goitske. Stół jest w połowie wzniesienia. Prawie na samej górze nietypowego ogrodu jest coś w rodzaju juhaskiego szałasu - drewniane zadaszone legowisko, z którego pewnie gospodarze czasem latem korzystają. Radością była dla nich zima. Pierwsza w Polsce, w ich własnym domu. Kiedy większość górali z utęsknieniem czekała na nadejście wiosny, oni zachwycali się śniegiem.

Spisz - miłość od pierwszego wejrzenia

Goitske jest w Polsce zakochana od lat. Pierwszy raz była tu w 1990 r. kiedy miała 20 lat. Spędziła wtedy w naszym kraju trzy tygodnie, była m.in. na Mazurach, w Krakowie i Zakopanem. Wcześniej o egzotycznym kraju na wschodzie opowiadała jej mama, która była łyżwiarką i jeszcze za komuny brała tu udział w zawodach. Ponad 20 lat temu z Polką ożenił się brat Goitske i od 1996 r. tu mieszka.

- Holandia ma monotonny krajobraz, to głównie miasta, w których mieszka dużo ludzi. Polska to piękna przyroda, góry, lasy, dużo zieleni. Zachwyca nas natura, a także kultura - podkreśla Holenderka. - Jeśli chodzi o mentalność ludzi na Spiszu, szacunek dla tradycji, własnej tożsamości jest nam bardzo bliski. Pochodzimy z Fryzji, bardzo podobnego regionu w Holandii - dodaje Eke. Mieszkali w Ureterp, niewielkiej miejscowości na północy Holandii. Podczas kilkakrotnych podróży po Polsce Goitske zaraziła męża miłością do tego kraju.

- To miejsce w  Łapszach Wyżnych znalazł nam mój brat - opowiada Goitske. - Wcześniej byliśmy w Łapszance, która też nas zachwyciła. Zakochaliśmy się w Spiszu od pierwszego wejrzenia - dodaje Holenderka. - Szukaliśmy takiego miejsca, gdzie nie ma dużo ludzi, z pięknymi pejzażami - tłumaczy.

Wojtek, Jacek i materac

Działkę kupili już 10 lat temu. Nie przeprowadzili się wcześniej, bo w Holandii trzymała ich praca. Goitske była zawodową kolarką, później pracowała jako kierowniczka w wydziale kultury w gminie. Eke szefował w centrum ogrodniczym. Dziś ogrodniczą wiedzę wykorzystuje u siebie. Lubią też zbierać z żoną zioła, które Goitske wykorzystuje w kuchni. - Żyjemy tu zupełnie inaczej, zwolniliśmy tempo - podkreśla. - Spacerujemy, korzystamy z tutejszych ścieżek rowerowych, uwielbiamy wyprawy górskie - tutejsze szlaki, schroniska - opowiada z niesłabnącym entuzjazmem Goitske. - I kuchnię polską - dodaje Eke. Ich ulubionymi potrawami, które na stałe weszły do menu są: żurek, naleśniki, bigos czy golonka. Potrawy te serwują także swoim gościom. - Brakuje nam tylko holenderskich serów i słodyczy - przyznaje Goitske. Ale przyjeżdżający do nich często goście z Holandii dostarczają produktów, za którymi tęsknią.

Z Holandii przyjechał z nimi Wojtek i Jacek, dwa piękne koty, które dostały polskie imiona, jeszcze przed przeprowadzką. Z Ureterp przywieźli też materac do sypialni. Podkreśla, że wszystkie pozostałe rzeczy, które zabrali ze sobą, zmieściły się w ich małym samochodzie. - Jesteśmy tu szczęśliwi - podkreślają zgodnie.

Zachwyt nie mija, nawet sąsiad ich nie zraża

Dla wielu Holendrów Polska to ciągle bardzo egzotyczny kraj na wschodzie Europy. Niewiele o nim wiedzą. Dlatego ich przeprowadzka tak interesuje holenderskie media. O pomyśle na życie Goitske i Eke powstało w Niderlandach już sporo artykułów i programów telewizyjnych. Darmowa reklama spowodowała, że nie narzekają na brak turystów z rodzimego kraju. Cieszą się bardzo, że mogą pokazywać im Polskę, tutejszą przyrodę, kulturę, kuchnię. Turystom pokazują Tatry. Jeżdżą z nimi do Krakowa, Oświęcimia. Sami w wolnym czasie uciekają na Turbacz, do ich ulubionych Pięciu Stawów, które najchętniej odwiedzają zimą, kiedy tam nikogo nie ma.

Mają tu już wielu przyjaciół. Chwalą bardzo naturę Polaków. Nie szczędzą też pochwał dla urzędników gminy Łapsze Niżne, na pomoc których zawsze mogą liczyć. Ich pozytywnym opowieściom o Polakach przeczy trochę dom w stanie surowym, który stanął poniżej ich działki, tuż przy granicy. Nietrudno mieć wrażenie, że sąsiad złośliwie usytuował tak budynek, by zasłonić obcokrajowcom widok na Tatry. Goitske unika tego tematu. - To nic - przekonuje i pokazuje szybko widok z drugiego tarasu - na Trzy Korony. - To, nic - powtarza. - Jesteśmy otoczeni pięknymi pejzażami - podkreśla.

Od czterech lat intensywnie uczą się języka polskiego online. Ich nauczycielka mieszka w Oświęcimiu. Nie ukrywają, że język sprawia im wiele trudności. Łatwiej jest im zrozumieć to, co do nich mówią w języku polskim, niż się wysłowić. W kontaktach z polskimi znajomymi pomaga znajomość angielskiego.

Beata Zalot