Od czasu opublikowania przez słowackie Górskie Pogotowie Ratunkowe (Horská záchranná služba, dalej: HZS) dwóch regulaminów poruszania się po terenach górskich - pierwszego poświęconemu ogólnym zagadnieniom bezpieczeństwa w górach oraz drugiemu dotyczącemu grup zorganizowanych - nie milkną dyskusję w środowisku polskich przewodników.
Niektórzy wpadli w euforię z powodu rzekomego otwarcia nieudostępnionych znakowanymi szlakami szczytów Tatr Wysokich (w tym najpiękniejszych tatrzańskich olbrzymów - Gerlacha, Łomnicy, Lodowego, Wysokiej) dla przewodników UIMLA. Inni panikowali z powodu całkowitego zamknięcia Tatr Słowackich dla polskich przewodników tatrzańskich. Niniejszy artykuł stanowi próbę opracowania tego, co wolno, a czego nie wolno polskim przewodnikom na Słowacji.
Horský vodca czy horský sprievodca?
Opublikowane na stronie http://www.hzs.sk/pokyny-hzs/ i dostępne po słowacku, angielsku, niemiecku, węgiersku i polsku regulaminy HZS odnoszą się do terenów górskich. Na Słowacji za takie uważane są Tatry Wysokie, Zachodnie i Bielskie, Niżne Tatry, Mała i Wielka Fatra, Pieniny, Słowacki Raju oraz tzw. Stredné Beskydy, czyli najwyższa część tego pasma z Babią Górą, Pilskiem i Wielką Raczą.
Regulaminy te wyznaczają reguły uprawiania w wyżej wymienionych górach turystyki, taternictwa, narciarstwa, innych sportów oraz działalności speleologicznej. Tekst poświęcony działaniom zorganizowanym natomiast reguluje działalność przewodników wysokogórskich oraz przewodników górskich.
Czym zatem różni się przewodnik wysokogórski (horský vodca) od przewodnika górskiego (horský sprievodca)? Odpowiedź jest prosta: ten pierwszy posiada uprawnienia przewodnika IVBV/UIAGM/IFMGA (w naszym kraju są to przewodnicy zrzeszeni w Polskim Stowarzyszeniu Przewodników Wysokogórskich - PSPW, których listę znaleźć można na stronie internetowej http://pspw2014.wix.com/pspw), a ten drugi posiada uprawnienia UIMLA.
W Polsce przewodnicy UIMLA zrzeszeni są w Stowarzyszeniu Międzynarodowych Przewodników Lider, a ich lista znajduje się pod adresem internetowym http://www.przewodnik-lider.pl/. Lista słowackich przewodników UIMLA znajduje się na stronie: http://www.mountainleader.sk/horskisprievodcovia, natomiast przewodników IVBV należy szukać pod adresem: http://www.mountainleader.sk/horskisprievodcovia.
Przewodnik wysokogórski IVBV może prowadzić swoich klientów wszędzie tam, gdzie nie zabraniają mu tego przepisy parkowe związane z ochroną przyrody (a więc do ścisłych rezerwatów przyrody, takich jak masyw Młynarza, Szerokiej Jaworzyńskiej). Z przewodnikiem IVBV, oprócz wejść turystycznych na największe szczyty Tatr, wybrać się można również na drogi wspinaczkowe, zarówno skalne jak i lodowe, oraz na tury skialpinistyczne dowolnej trudności
Przewodnik górski natomiast prowadzić może wycieczki po szlakach znakowanych oraz poza nimi, ale tylko w terenie nie wymagającym użycia asekuracji. Według regulaminu HZS przewodnik UIMLA prowadzić może:
"a) po oznaczonych trasach turystycznych poza nimi, bez pokrycia śniegiem do pierwszego stopnia trudności wspinaczkowej zgodnie z międzynarodową skalą trudności dróg skalnych UIAA,
b) poza trasami turystycznymi i trasami z przykrywą śnieżną na nartach biegowych i rakietach śnieżnych,
c) na turystycznych oznaczonych trasach z pokrywą śnieżną z wykorzystaniem sprzętu narciarskiego".
Należy dodać, że według słowackich górskich definicji stopni trudności szczyty budzące największe zainteresowanie turystów (i, rzecz jasna, przewodników), takie jak Gerlach, Wysoka, Ganek, Szatan, łomnica, Lodowy, Pośrednia Grań nie są "jedynkowe", lecz trudniejsze i jako takie niedostępne dla przewodnika UIMLA.
Dodać należy, iż regulaminy HZS nie mają mocy prawnej. Dokumentami regulującymi co wolno, a czego nie wolno robić w słowackich górach są regulaminy parków narodowych. To do nich w pierwszej kolejności muszą zastosować się grupy zorganizowane. Przewodnictwo oraz ratownictwo na Słowacji reguluje Ustawa 544/2002 Z.z. o Górskim Pogotowiu Ratunkowym. W chwil obecnej do ustawy wpisana jest tylko definicja przewodnika wysokogórskiego (horský vodca) i tylko jego obowiązki są prawnie zdefiniowane. Horský sprievodca, a więc przewodnik górski UIMLA, nie jest jeszcze uwzględniony w słowackim prawie (ostatnia poprawka do ustawy pochodzi z roku 2014), prowadzić zatem może w wyznaczone przez HZS miejsca na zasadzie umowy o charakterze "dżentelmeńskim". Prowadzone są natomiast prace, by definicja przewodnika górskiego zagościła w słowackim prawie jak najszybciej.
Czy przewodnik tatrzański może chodzić w Tatry?
Tak postawione pytanie jest trudne i nie pozwala na udzielenie jednoznacznej odpowiedzi. Mimo, iż przewodnictwo tatrzańskie ma po południowej stronie równie długą tradycję jak po naszej, a spiskoniemieccy, węgierscy i słowaccy przewodnicy zapisali się w historii poznania Tatr złotymi zgłoskami, przewodnictwo tatrzańskie na Słowacji nie istnieje. Słowackie prawo również nie zna pojęcia "przewodnika tatrzańskiego".
Należy zatem zadać pytanie: gdzie i kiedy polski przewodnik tatrzański wycieczek prowadzić nie może? Gdzie jest to zabronione. Odpowiedź jest pozytywna. Po słonecznej stronie Tatr, w Małej i Wielkiej Fatrze, w Słowackim Raju i w Pieninach polski przewodnik tatrzański ma podobne możliwości jak pilot wycieczek (słow. turistický sprievodca) oraz, co trzeba dodać, praktycznie każda dorosła osoba. Prowadzić może zatem wycieczki po znakowanych szlakach, w dozwolonym terminie i przy respektowaniu zasad ochrony przyrody.
W Tatrach, według słów Strażnika TANAP, Pavla Tajboša, "Przewodnik tatrzański" może prowadzić grupę po wszystkich turystycznych znakowanych szlakach w okresie od 16.06 do 31.10. W czasie sezonowego zamknięcia szlaków od 1.11 do 15.06 wyłącznie po szlakach nie objętych zakazem. Zdanie przedstawiciela Parku Narodowego potwierdza płk. inż. Jozef Janiga, naczelnik HZS. Jak tłumaczy: "My nie znamy pojęcia "przewodnik tatrzański" oraz nie posiadamy wiadomości na temat jego wykształcenia w ramach działalności przewodnickiej. Nie jest jednak zakazane chodzić z grupą klientów po znakowanych szlakach".
Doprecyzowuje on: "polski przewodnik może w górach Słowacji prowadzić wycieczki wyłącznie po znakowanych szlakach turystycznych. W przypadku posiadania legitymacji UIMLA może prowadzić po szlakach, oraz poza nimi do I stopnia UIAA, czyli w myśl wskazówek HZS i respektowania innych prawnych norm jak np. Regulaminu stosownego parku narodowego".
W innych górach Słowacji
Dobre wiadomości dla polskich przewodników tatrzańskich napłynęły również z innych pasm górskich Słowacji. Nie będą tam oni traktowani jako intruzi. Dyrektor Parku Narodowego Mała Fatra, mgr Michal Kalaš daje zielone światło dla pracy przewodnika tatrzańskiego: "Z punku widzenia ochrony przyrody obowiązują wytyczne ustawy (543/2002 w brzmieniu późniejszych poprawek) oraz regulamin wstępu. Na naszym terenie obowiązuje tylko sezonowe zamknięcie trzech szlaków turystycznych (Rozsutec, Obšívanka, Vendovka - Malý Kriváň).
Poruszanie się po Parku dozwolone jest wyłącznie po znakowanych szlakach, także kiedy pójdziecie po oficjalnych znakowanych szlakach będzie to w porządku. Nie obowiązuje parkowa licencja. Regulamin poruszania się po Parku można znaleźć na naszej stronie".
W podobnych duchu wypowiada się Dan Harťanský, przewodniczący straży parku NAPANT. Uspokaja, że nikt nie będzie polskiemu przewodnikowi zakazywał wędrowania po Niżnych Tatrach z grupą: "W Tatrach Niżnych przewodnik UIMLA oraz polski "przewodnik tatrzański" może swoich klientów prowadzić po istniejących znakowanych szlakach turystycznych, przy czym on oraz jego klienci powinni dotrzymywać wszystkich punktów regulaminu oraz innych obowiązujących przepisów o ochronie przyrody.
Jeżeli chodzi o wstęp do jaskiń przewodnik może ze swoimi klientami wstępować tylko do udostępnionych jaskiń, a do wejścia dotrzeć może wyłącznie istniejącym znakowanym szlakiem. Do prowadzenia po istniejących turystycznych szlakach znakowanych nie potrzebuje przewodnik żadnej licencji od parku narodowego, ani od innego organu ochrony przyrody". Prosi on tylko, by grupy przekraczające 50 osób zgłaszać naprzód zarządowi parku na adres e-mail: napant@sopsr.sk.
Żadnych negatywnych odpowiedzi nie otrzymałem również od dyrekcji żadnego innego górskiego parku narodowego na Słowacji.
Podsumowanie
Najlepszą i najbardziej jasną sytuację na Słowacji mają przewodnicy wysokogórscy IVBV. Sympatycy przewodników UIMLA powinni trzymać kciuki za jak najszybsze uwzględnienie definicji przewodnika górskiego w słowackim prawodawstwie. Już teraz natomiast mogą prowadzić w ściśle określone miejsca na zasadzie dżentelmeńskiej umowy. Najwyższe szczyty Tatr są i jeszcze przez jakiś czas pozostaną dla nich niedostępne. Polski przewodnik tatrzański nie ma na dobrą sprawę żadnych szczególnych uprawnień na Słowacji, ale nie powinien czuć się jak niechciany intruz.
Przedstawiciele wszystkich Parków Narodowych oraz ratownicy do przewodnictwa tatrzańskiego nastawieni są pozytywnie i serdecznie zapraszają przewodników wraz z grupami. Podobnie zresztą zapraszają pilotów wycieczek, nauczycieli i innych chętnych do prowadzenia wycieczek. Przed przewodnikami tatrzańskimi stoi trudne zadanie wywalczenia klienta wyłącznie za pomocą swojej wiedzy, umiejętności jej przekazania, osobowości i charyzmy, a nie posiadania specjalnych uprawnień.
Hubert Jarzębowski