Chabówka: Wojna na mostku

Chabówka. Wąska asfaltowa droga prowadzi pomiędzy domami, a gdy mija ostatnie płoty przechodzi pomiędzy pastwiskami, by dotrzeć do niewielkiego mostu. Za nim, obok ogrodzenia i szerokiej bramy do posesji Masłowców jest jeszcze przejście na pole Filipków i Potocznych. Przejść na nie coraz trudniej, bo droga i most „zmieniły” właściciela.

Maria Filipek rozkłada starą mapkę - wyrys z ksiąg wieczystych. I pokazuje, że końcówka drogi, choć tu nie zaznaczona, przechodzi jeszcze przez ich działkę. Potem pokazuje nową mapkę. Zgodnie z nią, trakt idzie przez pastwisko Masłowców. Granica przesunięta o jakieś 3 metry. Czyj więc jest asfaltowy dywanik i kończący go most?

– To tata z sąsiadem wymyślili tą drogę. Dogadali się jeszcze w przed wojną. Najpierw przejeżdżało się przez wbród. Potem Masłowiec dogadał się z Potocznym, przyszli do mnie i wybudowaliśmy most – wspomina Zofia Gacek, matka Marii Filipek i szkolna koleżanka Władysława Masłowca.

Niewielki most powstał w 1981 roku – w czynie społecznym. Z tamtego czasu pozostała jeszcze spisana umowa. Materiały przekazał urząd, robotą, zgodnie zajęli się wszyscy sąsiedzi. Mostek służył przez blisko 30 lat, z każdym kolejnym rokiem coraz bardziej chyląc się ku upadkowi. Masłowcowie korzystali z niego najczęściej – za Rabą mają dom i zakład stolarski. Pozostali rzadziej – głównie by przegnać krowy na pastwisko, przynieść ukopane ziemniaki, czy kilkanaście razy w roku przejechać traktorem do pola.

Dziesięć lat temu zapachniało cywilizacją – gmina położyła asfalt na drodze do samego mostu. Pięć lat później mieszkańcy poszli do urzędu, by wyremontował most. Była nawet wizja w terenie i pierwsze ustalenia, że po 33% wartości inwestycji wyłożą gmina, sołectwo i mieszkańcy. Samorząd jednak nie może wyłożyć pieniędzy na most na prywatnym terenie. Zofia Gacek zgodziła się przekazać teren, ale okazało się, że to już nie jest jej fragment działki.

Sprawa ucichła. Tylko od czasu do czasu Masłowcowie zagadywali, czy ładnie tak jeździć po cudzym moście, a nie dołożyć się do remontu? Choć zdaniem sąsiadów, te słowa zwykle padały w znacznie twardszej formie.

Wiosną Masłowcowie zapowiedzieli, że będą remontować swój most. W połowie sierpnia zniknęły stare podpory i dziurawe dechy. Nowy, solidny mostek z poręczami spodobał się wszystkim. – Zapytałam Masłowca, ile to kosztowało, to się dołożymy – twierdzi Maria Filipek. – Powiedział, że on wyłoży 5 tys., my się złożymy na drugie pięć i będzie w porządku. Tylko jeszcze trzeba to w urzędzie uregulować, by każdy miał prawo przejechać. Ale przyszła córka i stwierdziła, że jeszcze muszą się zastanowić.

Tydzień temu na końcu mostu Masłowcowie postawili traktor – nie szło przejść nawet z krową z pastwiska. Sąsiedzi zadzwonili na policję – dwukrotnie przyjeżdżał patrol, a w końcu interwencja dzielnicowej odniosła skutek – traktor wrócił na podwórko.

– Most jest nasz, ojciec go wybudował, a teraz go remontowaliśmy, bo był w opłakanym stanie – przekonuje Maria Masłowiec. – Nikt nie chciał się dołożyć. Nie będzie tak, by cała wieś po naszym moście sobie jeździła. A jak się komuś nie podoba, to niech idzie do sądu.

Maria Masłowiec przyznaje, że dla Filipków szlabanu nie będzie, ale Potoczni będą musieli wbród przejeżdżać, albo drugi mostek postawić. Dlaczego? – Parę lat temu bez pytania weszli na naszą działkę, by pociągnąć druty telefoniczne ze słupa do swojego domu. Mnie ten kabel nie przeszkadza, ale o normalną uczciwość chodzi – przyjść, zapytać się. I musieli potem to zlikwidować.

Maria Masłowiec żali się, że to sąsiedzi docinali ojcu i jej. Czy uda się porozumieć? – Ta działka należy do brata, który mieszka w Stanach, ja jestem tylko pełnomocnikiem. W marcu ma przyjechać i ostatecznie pozałatwiać wszystko – dodaje.

– Przecież można to by było załatwić już dawno, jeszcze gmina dałaby pieniądze na remont. A tak? Po co to wszystko? Nie wyobrażam sobie, byśmy teraz musieli z mapą po sądach chodzić – żali się Maria Filipek.

Robert Wójciak, wiceburmistrz Rabki był na miejscu, przyjmował też obie strony konfliktu w swoim gabinecie. Przyznaje, że mostek i dojazd do niego to prywatna własność i gmina nie ma tu nic do powiedzenia. – Poradziłem, by zwrócili się do sądu albo o stwierdzenie służebności dogi albo o zasiedzenie. Ten most jest użytkowany przez blisko 30 lat. To chyba jedyna ścieżka.

Wiceburmsitz jednak nie precyzuje, kto miałby most zasiedzieć i kto po tym fakcie mógłby po nim chodzić.

Józef Figura