Wybrano nowe władze w Europie. Kim są nowi sternicy UE?

Komisja Europejska

Ursula Von der Leyen z chadeckiej Europejskiej Partii Ludowej została zgłoszona jako kompromisowa kandydatka na przewodniczącego Komisji Europejskiej pokonując Fransa Timmermansa w boju o najwyższe stanowisko w UE. Jest to wielkie zaskoczenie dla większości obserwatorów, gdyż niemiecka minister obrony, na której ciążą zarzuty o niegospodarność, nie była nigdy wcześniej wiązana ze stanowiskami w UE. By objąć stanowisko, 60-letnia Ursula von der Leyen, matka siedmiorga dzieci i  córka byłego włodarza jednego z niemieckich landów, musi uzyskać absolutną większość w 751-osobowym Parlamencie Europejskim. Von der Leyen pochodzi z bardzo majętnej rodziny, gdzie wykształcenie zawsze było priorytetem. Urodziła się w Brukseli. Po studiach i wychowaniu siedmiorga dzieci rozpoczęła swoją karierę polityczną w 2001 roku w Hanover, gdzie pracowała w ministerstwie Dolnej Saksonii. Dołączyła do rządu federalnego w 2005 roku jako Minister do spraw Rodziny i Młodych. Jej polityczna kariera kwitła w cieniu Angeli Merkel przez lata. W 2009 roku objęła tekę ministra Pracy i Spraw Socjalnych. Od 2013 roku sprawowała władzę w Ministerstwie Obrony Narodowej, gdzie zyskała złą sławę w mediach, będąc oskarżoną o niegospodarność w kierowanym przez nią ministerstwie obrony. Zwracało się także uwagę na opłakany stan armii niemieckiej. Pomimo tego, że jest członkiem centroprawicowej CDU, Ursula należy do jej lewego skrzydła partii. Jest zwolenniczką związków tej samej płci, adopcji dzieci przez pary homoseksualne oraz gorącą orędowniczką Stanów Zjednoczonych Europy. Pokonany na polu bitwy Frans Timmermans ma zostać jej zastępcą, czyli utrzymać dotychczas zajmowane stanowisko. Von der Leyen zastąpiła na stanowisku Jean-Claude Junckera.

Parlament Europejski

David-Maria Sassoli, włoski socjalista i były dziennikarz, został demokratycznie wybrany na przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Sassoli urodził się we Florencji i ukończył studia w rodzinnym mieście. Swoją zawodową karierę rozpoczął jako lokalny dziennikarz. Po kilku latach przeniósł się do Rzymu aby rozpocząć pracę najpierw w ‘Il Giorno’, a następnie w ‘TG3’. W latach 90’ był rozpoznawalnym dziennikarzem rangi krajowej prowadząc liczne programy telewizyjne. W 2009 roku rozpoczął karierę polityczną przystępując do Partii Demokratycznej i startując w wyborach do PE, gdzie zasiada już od 10 lat. Startował w prawyborach swojej partii na burmistrza Rzymu w 2012 roku, gdzie zajął dopiero drugie miejsce. Jego kontrkandydat wygrał prawybory w partii, a następnie pokonując prawicowego polityka objął stery w Rzymie. David Sassoli w swoim przemówieniu inaugurującym przewodnictwo w PE mówił m.in. o wadze demokracji, ochronie klimatu oraz o potrzebie reform, jakie musi przejść Unia Europejska. Sassoli zastąpił w fotelu Antonio Tajaniego.

Rada Europy

Rada wybrała belgijskiego premiera Charlesa Michela z liberalnej partii Ruch Reformatorski na swojego nowego przewodniczącego Rady Europejskiej. Urodzony w Namur. Jest synem polityka Louisa Michela, który był sekretarzem generalnym partii Reformatorsko-Liberalnej od 1980 roku, a następnie kierował partią w latach 1982-90 oraz 1995-1999. Objął tekę Ministra Spraw Zagranicznych w 1999 roku oraz stanowisko wicepremiera. Od roku jego ojciec 2009 zasiada w Parlamencie Europejskim. Charles rozpoczął swoją przygodę również w młodzieżówce w wieku 16 lat, a już w wieku 18 lat Charles Michel został wybrany radnym prowincji w Brabancji Walońskiej. Ukończył studia w Brukseli oraz Amsterdamie. Został wybrany do parlamentu krajowego w 1999. W 2000 objął tekę Ministra Spraw Wewnętrznych, a od 2007 kierował Ministerstwem Rozwoju. W 2014 został premierem kraju. Michael znany jest jako przyjaciel francuskiego prezydenta Emanuela Macrona oraz jako twardego przeciwnika Brexitu. Obawia się, że jeśli dojdzie do twardego rozstania UE z Wielką Brytanią (tzw. ‘no deal Brexit’) to Kanada odejdzie od stołu negocjacyjnego dotyczącego warunków umowy o wolnym handlu. Były premier Belgii (jednocześnie najmłodszy premier w historii kraju od roku 1845) zastąpi na stanowisku w grudniu Donalda Tuska.

Andrzej Skupień - KONFEDERACJA